Wedding Photos

အာ၀ါဟ ၀ိ၀ါဟ

အခုတေလာမွာ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥအတြက္ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရွဳပ္ေနတယ္။ အင္း... ကိုယ္က စနစ္တက် မစီစဥ္ႏိုင္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အိမ္ခန္းငွား၊ အိမ္အသံုးအေဆာင္ေလး အနည္းအပါး၀ယ္၊ ဖိတ္စာအပ္၊ ျပန္ကမ္းဖို႔ Thank you ball point လုပ္၊ တိုက္ပံုခ်ဳပ္၊ ဖိတ္မဲ့သူေတြစာရင္းလုပ္၊ လိုက္ဖိတ္....ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သိပ္ၾကီးက်ယ္ခန္းနား ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥေတြေတာ့မဟုတ္။

ရင္းႏွီးသူမ်ားကေတာ့ ဘာပစၥည္းလိုလဲေျပာပါ အဲဒါေလးေတြ လက္ဖြဲ႔မယ္ဆိုျပီး 0ffer ေပးၾကပါတယ္။ ေမႊ႔ယာဖိုးေပးမဲ့လူေတြ၊ ေရခဲေသတၱာ ၀ယ္ေပးမဲ့သူေတြ၊ DVD Player ၀ယ္ေပးမဲ့သူငယ္ခ်င္း၊ Microwave ယူမလား Gas မီးဖိုနဲ႔ အုိးယူမလား TV ယူမလား.... အဲ စသည္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ သူတို႔ ေမးတာေတြကို ေျဖရင္း မ်က္စိထဲေျပးျမင္မိတာက .....ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ား ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေဆာင္မွာ မိုးဖို႔ သြပ္ဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္၊ မ်က္ႏွာက်က္၊ ျပဴတင္းတခါး... အလွဴရွင္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ား.... ဆိုတဲ့ ေအာ္လန္နဲ႔ ေအာ္တဲ့ အလွဴခံေတြကို... သြားေတြးမိတယ္။ အဟီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူတို႔က ေပးခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အေနာ္ကလည္း လိုတာေလးေတြ ေျပာျပတာပါ။ Suzuki Wagon R+ ေလးတစ္စီးေလာက္ ေပးမယ့္သူရွိရင္လဲ စိတ္မဆိုး ပါဘူးဗ်ာ။

လူလိုက္ဖိတ္ရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အေတာ္ေလးအခ်ိန္ေပးရတယ္။ တခ်ိဳ႔ေတြကို ဖုန္းဆက္၊ လိပ္စာေမး၊ မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့သူေတြကို တျခားလူေတြကတဆင့္ ဆက္သြယ္ဖို႔လိပ္စာ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္း စသည္ျဖင့္ေပါ့။ နယ္ကလူေတြကိုကေတာ့ မႏၱေလး၊ မိထၳီလာ တို႔ကို အျမန္ေခ်ာပို႔က ပို႔၊ ေမာ္လျမိဳင္က အမ်ိဳးေတြကိုကေတာ့ မိန္းမရဲ႔ ရံုးခြဲကတဆင့္ပို႔ေပါ့။ အျမန္ေခ်ာပို႔ ဆိုတာကလည္း ဘယ္ေနရာမွာျမန္တယ္မသိ လြန္ခဲ့တဲ့ ေသာၾကာကပို႔ထားတဲ့ဖိတ္စာမ်ား ဗုဒၶဟူးေန႔အထိ မႏၱေလးကို မေရာက္ေသး။ လိပ္မူထားတဲ့သူကိုလည္း ဖုန္းဆက္မရ။ ရွိေစေတာ့ နံမည္ကိုက အျမန္ေခ်ာပို႔ဆိုတာကိုး :D

ဖိတ္စာစာအိတ္ေပၚမွာ နံမည္ေတြေရးေတာ့ ေနာက္ဒုကၡတစ္ခုေတြ႔ျပန္ေရာ။ တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြၾကေတာ့ ဦးဘယ္သူႏွင့္ ဇနီးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ကိုၾကေတာ့ ရင္းႏွီးမႈကို ျပခ်င္တဲ့အေနနဲ႔ မိန္းမ နံမည္ကိုလည္းေရးခ်င္ တစ္ခ်ိဳ႔နံမည္ေတြက မမွတ္မိ၊ တစ္ခ်ိဳ႔က ခပ္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေန ဒုကၡ :) အဲဒီေတာ့လည္း တစ္ခ်ိဳ႔ကိုက်ေတာ့လည္း မနီ၊ မ၀ါ၊ မစိမ္း စသည္ျဖင့္ ေရာၾကိတ္ရေတာ့တာေပါ့ :D မွားေရးမိရင္လဲ ကြ်န္မကို မဖိတ္ပဲ ေနာက္မိန္းမကို ဖိတ္တာလား ဆိုျပီး ျပႆနာရွာခံရဦးမယ္။ တစ္ရက္တစ္ရက္ လမ္းေၾကာင္းဆြဲျပီး ဘတ္စ္ကားတစ္တန္၊ ေျခက်င္တစ္တန္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာၾကေတာ့လည္း Taxi နဲ႔ လိုက္ဖိတ္ရတာေပါ့။ နီးစပ္ရာလူရွိရင္လည္း ပို႔ေပးပါဆိုျပီး တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြဆီမွာထားခဲ့ရတာေပါ့။ ဖိတ္ခ်င္တဲ့သူနဲ႔ ဖိတ္စာအေရအတြက္နဲ႔ ၾကည့္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႔ကို လည္း ေပါင္းျပီး ဖိတ္လိုက္ရတာေပါ့။ အခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဖိတ္ျပီးသြားပါျပီ။ ဆယ္ေစာင္ေလာက္ပဲက်န္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြထဲက က်န္ခဲ့ရင္ ဆဲခံရမွာဆိုေတာ့ ဘယ္သူက်န္ဦးမလဲလို႔လဲ အျမဲဆက္စဥ္းစားေနရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ၾကေတာ့လည္း list လုပ္တုန္းကမပါဘူး၊ လမ္းမွာေတြ႔မွ သတိရျပီး ဖိတ္လိုက္ရတဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္။ အိတ္ထဲမွာ ဖိတ္စာ သံုးေလးေစာင္ အျမဲေဆာင္ထားရတယ္။

ဧည့္ခံပြဲမွာရိုက္ဖို႔နဲ႔ အလွဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ကိုေတာ့ ဓါတ္ပံုဆရာကို မႏၱေလးက တကူးတက မွာရတယ္။ ဆရာကလည္း မအားမလပ္တဲ့ၾကားက ရန္ကုန္ဆင္းလာျပီး လာရိုက္ေပးပါမယ္တဲ့။ သူ႔အျပင္ ရန္ကုန္က ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ဘေလာ့ကာ ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ကိုလည္း အားျဖည့္ျပီး ရိုက္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံထားတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ထပ္အကိုၾကီးတစ္ေယာက္က သူကိုတိုင္ ဒီဇိုင္းဆြဲ ခဲတို႔ျပီး ကိုယ္တိုင္ဆင္ထားတဲ့ မီးဆလိုက္ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုဆရာေလးမ်ား ရိုက္ရင္ အားျဖည့္ထည့္ေပးပါမယ္တဲ့။ အျပင္မွာ၀ယ္ရယ္ တစ္ရာက်မဲ့ ပစၥည္းကို သူဘာသာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႏွစ္ရာသံုးရာ အကုန္ခံဆင္ထားတဲ့ မီးဆလိုက္ေတြဗ်။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အေမေမြးကတည္းက ရုပ္မလွတဲ့အျပင္ အခုဆို အသက္ကၾကီးေတာ့ ဆံပင္ကျဖဴ၊ ဗိုက္ပူ ၀တုတ္ဆိုေတာ့ ဒီဆရာေလးႏွစ္ပါးရဲ႔ အံ့မခန္း ဓါတ္ပံုပညာေတြနဲ႔ နည္းနည္းေလးမ်ား ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ ဓါတ္ပံုေလးေတြမ်ားရမလားဆိုတဲ့ မ၀ံ့မရဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးနဲ႔ေပါ့ :D

အန္ခ်င္တယ္ ထန္းရည္ဗူးလြယ္လို႔

ညက အိပ္မက္မက္တယ္။ မႏၱေလး ၾကာနီကန္သင္းခ်ိဳင္းအလြန္က အိမ္ေရွ႔မင္းထန္းေတာမွာ ကိုယ္ခႏၶာ ၾကီးၾကီး ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ ရုပ္ဆိုးဆိုး အေကာင္ၾကီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ပိန္ပိန္ကပ္ကပ္ ရုပ္ဆိုးဆိုး စာကေလးလို အေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ရယ္ နဲ႔ ထန္းရည္ေသာက္ေနၾကတယ္ဆိုျပီးေတာ့။ ေလေျပေလးကလည္းတိုက္လို႔ ထန္းရည္ေလးကလည္းေကာင္းမွေကာင္း။ ၾကက္လတ္လတ္ဆပ္ဆပ္ကို အေျပးအလႊား သတ္ျပီးခ်က္လာေပးတဲ့ ၾကက္ကာလသားခ်က္ရယ္၊ ပဲၾကီးေလွာ္ေလးရယ္။ သခင္မေတာင္ဖက္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လို႔လည္းရေသး။ တေရးႏိုးေတာ့ ပါးစပ္ထဲမွာပဲ ထန္းရည္အရသာေလး က်န္ေနသလိုလို... ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြျဖစ္လို႔။

ထန္းရည္ေသာက္တဲ့အေၾကာင္းေရးေနရင္း ေခါင္းထဲမွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္၀င္လာတယ္။ ဆရာေသာ္တာေဆြ ေျပာင္ျပီးေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

ထန္းေတာကအျပန္
အန္ခ်င္တယ္ ထန္းရည္ဗူးလြယ္လို႔
ေမာင္မူးတယ္ေလး။

မနက္ခင္းဆီက
ခ်က္ပုလင္းျဖဴ ေမာင္ျမင္ေတာ့
၀က္နံကင္ ဘဲကင္ၾကီးနဲ႔ရယ္
ျမည္းလိုက္ခ်င္ေသး။

မူရင္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႔ ကဗ်ာကေတာ့ (ေခါင္းထဲမွတ္မိတာခ်ေရးတာဆိုေတာ့ အနည္းငယ္ လြဲေကာင္း လြဲႏိုင္ပါသည္။)

လယ္ေတာကအျပန္
ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔
ေမာင္ခူးကာေပး။

မနက္တုန္းဆီက
ေၾကာ့ဆံုးကို ေမာင္ျမင္ေတာ့
သူ႔ဆံႏြယ္ ႏွင္းဆီပြင့္နဲ႔ရယ္
ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး။

Holy cow!

Interview at the US Embassy

Consul: Ur name please
Saudiarabian: Abdul Aziz

Consul: Sex??
Saudi: 6 times a week

Consul: I mean , male or female?
Saudi: Both male and female, sometimes even goats

Consul: Holy-cow!!!
Saudi: Cows and dogs too

Consul: Man, isn’t that hostile???
Saudi: Horse Style, Dog Style, Any Style..

Consul: Oh.. dear!!!!
Saudi: Deer??? No deer, they run too fast!!

:D :D :D

သိၾကားသာသနာပါ အမရယ္

မေန႔က ေသာၾကာေန႔ဆိုေတာ့ Eleven ေဘာလံုးဂ်ာနယ္၀ယ္ရင္း ဂ်ာနယ္ဆိုင္မွာ ဒီတစ္ပတ္ထုတ္ လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ သိၾကားသာသနာပါ အမရယ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီး စာတန္းၾကီးနဲ႔ နႏၵာလႈိင္နဲ႔ မ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္တို႔ရဲ႔ ဟန္းဖုန္းေျပာေနၾကတဲ့ ပံုႏွစ္ပံုကို ျဖတ္ညွပ္ကပ္ထည့္ထားတယ္။ ရုပ္ရွပ္ ဗြီဒီယို ဇာတ္၀င္ခန္း ဓါတ္ပံုတစ္ခုခုျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ဖုန္းအတင္းက လူေတြ ၾကားထဲလဲအေတာ္ေရာက္ေနျပီ။ အစည္းအရံုးကတဆင့္ ေတာင္းပန္ရတာေတြဘာေတြလည္း ျဖစ္ခဲ့ျပီးျပီ။ ရုပ္ရွင္ေလာကဆိုတာလဲ ရင္ရွဳပ္စရာေတြပါလား။

အခုလွ်ပ္တျပက္က ဒါကို ဗန္းျပျပီး လူစိတ္၀င္စားေအာင္လုပ္ပံုရတယ္။ ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ် .... ေတာ္ေတာ္ အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ဂ်ာနယ္။ ကိုယ့္ဦးတည္ခ်က္ ကိုယ့္တန္ဖိုးဆိုတာလည္း လံုး၀ရွိပံုမရွိ။ ေငြရ ေစာင္ေရ တက္ရင္ျပီးေရာဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးတင္စရာ လူစိတ္၀င္စားမဲ့ သတင္းေတြ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ရွားပါးေနျပီလား။ သတင္းမရွာတတ္ေတာ့ဘူးလား။
မင္းသားေဒြး ေသတုန္းက သတင္းဦး သတင္းထူးအျဖစ္ MyanmarTimes ကအခ်ပ္ပိုနဲ႔ အဖံုးတင္ခဲ့တာမ်ိဳးက တစ္မ်ိဳးေပါ့။ အဲဒါမ်ိဳးကိုက လက္ခံေပးလို႔ရေသးတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ ေလးငါးပတ္ ကတည္းက သတိထားမိတာက လွ်ပ္တျပက္မွာ အစိုးရကို ေဖာ္လန္ဖားလုပ္တာေတြ၊ ပြဲဆူမဲ့ ဖြတဲ့ အတင္းအဖ်င္းေတြပဲ ေတြ႔ေနရတာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး၀န္ၾကီးပံုကို မ်က္ႏွာဖုံးျပည့္ထည့္ထားတာ သတိထားမိတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တိုင္ ၀ယ္မဖတ္တဲ့အျပင္ သူမ်ား ၀ယ္ထားတာကိုေတာင္ လွန္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဟိုးအရင္ ဂ်ာနယ္ေခတ္ဦးက နံမည္ေကာင္းခဲ့တဲ့ လွ်ပ္တျပက္ဆိုတဲ့ ဂုဏပုဒ္ကိုမွ အားမနာ။

ဆံုးသြားရွာျပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဥာဏ္မိုး တစ္ခ်ိန္က ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးကို ျပန္သတိရမိေသး။ ဒီေကာင္ေတြက ဖက္ခြက္စားေတြကြ ... ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူး။ တက္တဲ့အစိုးရ ငါ့အစိုးရဆိုတဲ့ သာကူးေတြတဲ့။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကာလက တရားေတြတက္ေဟာ ဆႏၵေတြျပ၊ စစ္တပ္အစိုးရ လဲတက္ေရာ အေကာ္ဒီယံၾကီးတကားကားနဲ႔ ဖားသီခ်င္းေတြဆိုေနလိုက္တာမ်ား .. ငါတို႔ အေဖတို႔လို စာေရးဆရာေတြ ကဗ်ာဆရာေတြကမွ တကယ့္ကို ယံုၾကည့္ခ်က္ ခံယူခ်က္ အျပည့္ရွိတာတဲ့ .... သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေရာ သူ႔အေဖပါ မရွိရွာေတာ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ အခုဆို စာေပေလာကမွာလဲ ေဖာ္လန္ဖားေတြ လုပ္စားေတြေတြေနရသလို ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ေလာကမွာလဲ ကိုေက်ာ္သူတို႔လို ကိုဇာဂနာတို႔လို လူေတြလည္း ရွိေသးတာပဲ။ ဘယ္ေလာကသားရယ္ဆိုျပီး ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ရမ္းတာမ်ိဳးဆိုရင္ မတရားသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေနာ္။

အားက်ျခင္းႏွင့္ အားမရျခင္း

ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ထဲက ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္းရဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးပါ။ ၾကိဳက္လို႔ ေကာက္ႏုတ္ျပိး တင္ေပးထားပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာမွာ အေျခခံအားျဖင့္ မင္းတို႔ ခုေခတ္ ဆယ္တန္းေကာင္ေလးေတြေလာက္သာ တတ္ခဲ့တဲ့ ေအာင္သင္းဟာ ေတာင္တြင္းမွာ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာခဲ့ရပံုကို ေျပာပါဦးမယ္။

ငါက အဂၤလိပ္စာအေျခခံကို ေထာင္ထဲမွာ သင္ခဲ့ရတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အျပင္ကို ေရာက္လာေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အထက္တန္းေက်ာင္း အဂၤလိပ္စာ ျပဌာန္းစာအုပ္ကေလးေတြကို တစ္အုပ္မက်န္ ဖတ္ပါတယ္။ မွတ္ပါတယ္။ အဲဒါေလးေတြကို စီရင္တဲ့ ဆရာၾကီးက မိုက္ကယ္၀က္စ္ဆိုတဲ့ ဆရာၾကီးပါ။ သူကပဲ တြဲဖက္ျပီး ဖတ္ၾကဖို႔ ဂႏၱ၀င္ ၀ထၳဳၾကီးေတြကို အလြယ္အက်ဥ္း simplied and abridged ျပန္ေရးျပီး ထုတ္လိုက္ပါေသးတယ္။ သူလြယ္က်ဥ္းလုပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကလဲ ဆာရိုက္ဒါဟတ္ဂတ္တို႔ ဆာေ၀ါလ္တာစေကာ့တို႔ ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြ မ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ ငါတို႔က ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႔ ပရိသတ္မဟုတ္လား။ ရူပနႏၵီ ရူပကလ်ာဏီဆိုတာေတြ၊ ရတနာသိုက္၊ ေစာလမုန္သိုက္ဆိုတာေတြ အသည္းစြဲျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့ ဖတ္လို႔ကို မ၀ႏိုင္ဘူး။ ဆရာၾကီးကလဲ မူရင္း အဂၤလိပ္စာရဲ႔ အလွကို ပါႏိုင္သမွ်ပါေအာင္ လုပ္ထားေတာ့ ၀တၳဳ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ေကာင္ကိုသာမကပဲ စာ ကိုပါ စြဲေတာ့တာကိုး။ ဒီေတာ့ စကားအသံုးအႏႈန္း၊ ၀ါက်တည္ေဆာက္ပံုေတြပါ ေခါင္းထဲ စြဲက်န္ရစ္တာေပါ့။

ရန္ကုန္ကုိ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါ၊ သံုးခါေလာက္ ဆင္းလာေလ့ရွိပါတယ္။ ေရာက္လိုက္ရင္ ပလက္ေဖာင္း စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးေတြကို ၀င္ျပီးေမႊေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စိန္႔ဂြ်န္း၊ စိန္႔ေပါ၊ မက္သဒစ္ စတဲ့ ေက်ာင္းၾကီးေတြက အဂၤလိပ္စာ ျပဌာန္းစာအုပ္ခ်င္း မတူၾကဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းသံုး စာအုပ္အေဟာင္းေတြ အလြန္ေပါတာကိုး။ တစ္အုပ္မွ တစ္မတ္၊ ငါးမူးပဲေပးရတာ။ အဲဒါေတြကို ဖတ္စာအစံုလိုက္ ၀ယ္ရင္ေတာင္မွ တစ္ဆယ္၊ ဆယ့္ငါးက်ပ္ မကုန္ဘူး။ အဲဒါေတြကို သိမ္းက်ံဳး ၀ယ္လာျပီး ဖတ္စာ တစ္ကေနျပီး ေလးငါးေျခာက္အုပ္ အကုန္ဖတ္တာပဲ။ သင္ခန္းစာတိုင္းမွာပါတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း၊ ကြက္လပ္ျဖည့္ ဆိုတာေတြ ကိုလဲ စိတ္ထဲမွာ ေျဖၾကည့္လိုက္တာပဲ။

ငါက ကဗ်ာကိုလဲ ၀ါသနာပါေလေတာ့ ဆယ္တန္းမွာ ျပဌာန္းတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို တစ္ပုဒ္မက်န္ အကုန္ဖတ္တယ္။ ဒီတုန္းက အိႏိၵယကထုတ္တဲ့ ကဗ်ာအဖြင့္ စာအုပ္ေတြကို ၀ယ္လို႔ရတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျပီး ကဗ်ာအရသာကို ခံစားရတာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႔ကဗ်ာေတြကိုဆိုရင္ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ခုထက္တိုင္ ႏႈတ္ငံုရေနပါေသးတယ္။

......

ရန္ကုန္ကို ေရာက္သခိုက္မွာ ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္လို မဂၢဇင္းမ်ိဳးေတြကိုလဲ အေဟာင္းဆိုင္မွာ တစ္အုပ္ တစ္မတ္၊ ငါးမူးနဲ႔ ၀ယ္လာတာေပါ့။ ပါသမွ်ေဆာင္းပါး အကုန္ကိုေတာ့ ဘယ္မွာ ဖတ္တတ္ဦးမွာလဲ။ နားလည္သမွ်ေလးေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ေပါ့။ ..... ဘယ္သူ႔အကူအညီကို အားကိုးရသလဲဆိုေတာ့ အဘိဓာန္ပါပဲ။ ပထမဆံုး စျပီးသံုးခဲ့ရတဲ့ အဘိဓာန္ကေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့ မစၥတာ၀က္စ္ရဲ႔ New Method English Dictionary ပါပဲ။ ေက်ာင္းသားသံုးဆိုေတာ့ သိပ္ျပီး မျပည့္စံုလွဘူး။ ဒီေတာ့ ေအာက္စဖို႔ အဘိဓာန္၊ ခ်ိမ္းဘား အဘိဓာန္ေတြ တက္ကိုင္ရေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီ အဘိဓာန္ၾကီးေတြရဲ႔ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ဖတ္ခဲ့ရတာ။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ အဂၤလိပ္စာကို ဆည္းပူးခဲ့ရပါတယ္။

မင္းတို႔ကေတာ့ တကယ့္ကို ကြ်မ္းက်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကြ်မ္းက်င္မႈကို အသံုးခ်တာမွာေတာ့ ငါတို႔ေခတ္က လူငယ္ေတြရဲ႔ ေျခဖ်ားေတာင္ မမီဘူးလို႔ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ၀က္ဘ္ဆိုက္တဲ့။ ဘာသံုးသလဲေမးၾကည့္ေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂိမ္းတဲ့။ ခ်က္တင္းတဲ့။ ယိမ္းႏြဲ႔ပါးနဲ႔ ငါးခုတ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြလို႔သာ ေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ယိမ္းႏြဲ႔ပါးဆိုတာ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ နာမည္မ်ား ထင္ေနၾကဦးမလားမသိဘူး။

ငါ့စကားလံုးေတြ ေျပာေပါက္ ဆိုေပါက္ေတြ ၾကမ္းေနရင္လဲ သည္းခံၾကေပေတာ့ကြာ။ မင္းတို႔ကို ငါတို႔ထက္ ပိုျပီး ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကပါေတာ့။

မင္းတို႔မွာ ကြန္ပ်ဴတာရွိေနရင္ ကေလးသုတစြယ္စံု စီဒီေတြ တစ္ပံုၾကီးရွိပါတယ္။ ေစ်းကလည္း ခ်ိဳပါဘိသနဲ႔။ အဲဒီစီဒီ တစ္ခ်ပ္ရွိရင္ ဖတ္ပါေလေရာ့။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ထိုင္မဖတ္ခ်င္ရင္ စာကူးျပီးထုတ္လိုက္ေပါ့။ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေလာက္ ကုန္တာပါ။ အဘိဓာန္စာအုပ္တစ္အုပ္ ေဘးမွာခ်ျပီး ဖတ္ၾကည့္ပါလား။ မင္းဟာ ဆယ္တန္းမေအာင္ရင္လဲ အဲဒီအေျခခံေလာက္ ရွိျပီးသားျဖစ္ရင္ ေျခာက္လေလာက္ လုပ္ၾကည့္စမ္းပါ။ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဂၤလိပ္စာေရာ အသိဥာဏ္၊ အေတြးအေခၚပါ တိုးတက္ လာပါလိမ့္မယ္။ေအး - မင္းက တကယ္တိုးတက္ခ်င္ရင္ေပါ့။

ခြာညိဳပြင့္ ယဥ္စစ

နွင္းစိုစိုတြင္ ခြာညိဳပန္းကေလးကို မိန္းကေလး ပန္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလး၏ ယဥ္ေက်းေသာ အမူအရာသည္ ခြာညိဳပြင့္ ယဥ္ယဥ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လွသည္။

ခြာညိဳပြင့္တြင္ အယဥ္ကို ျမင္တတ္ေသာ မိန္းကေလး၏ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးျမတ္မိသည္။ ခြာညိဳပြင့္၏ အလွသည္ ဣေျႏၵရသည္။ သိမ္ေမြ႔သည္။ ေမာ္ၾကြားဟန္ မရွိေခ်။

ျဖဴစင္ေသာ ႏွင္းသည္ ခြာညိဳပြင့္ကေလး၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လန္းဆန္းေအာင္ ဆြတ္လိုက္သည္။ ျပာျမျမ ခြာညိဳသည္ သိမ္ေမြ႔စြာ ျပံဳးေနသကဲ့သို႔ ရွိေလသည္။

ေတာစပ္ကေလး၌ ခြာညိဳပန္ေသာ မိန္းကေလးသည္ ေက်နပ္ေသာအသြင္ ၾကည္လင္စြာ ျပံဳးေလသည္။ သူႏွင့္ ခြာညိဳသည္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါသာ ဆံုရသည္။ သို႔ရာတြင္ ခဏဆံုရျခင္းကို ဘယ္အခါမွ မေမ့ႏိုင္ရွာေပ။

ကဗ်ာဆရာကေလးသည္ ခြာညိဳပြင့္အနီးသို႔ ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ကာ အလွအယဥ္ကို အကဲခတ္ေလသည္။ သူ႔ႏွလံုးသားတြင္ သိမ္ေမြ႔ ယဥ္ေက်းေသာ ကာရန္ မပြင့္ဖူးသျဖင့္ ေတးမဆိုႏိုင္ဘဲ ရွိေလသည္။ ခြာညိဳပြင့္ အနီး၌ ေယာင္လည္လည္ လုပ္ကာ ေတးအစအနမ်ားကို စပ္ဟပ္ၾကည့္ေနတုန္း ရွိေလသည္။

သူ႔စိတ္ထဲ၌ မိန္းကေလးႏွင့္ ခြာညိဳ ပနံရသကဲ့သို႔ ကာရန္အလွႏွင့္ ပနံမရႏိုင္သျဖင့္ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနရွာေလသည္။

ကဗ်ာဆရာေလး၏ ႏွလံုးသားတြင္ ေအးျမ ခ်မ္းေျမ႔ေသာအခါ ကာရန္ကေလးမ်ား အစီအရီ ဖူးပြင့္ေပလိမ့္မည္။

ပိေတာက္မွ သရဖီသို႔ (တင္မိုး)

ျပာသိုလ

ေရႊျမိဳ႔က ပန္းခြာညိဳ
စာဆိုႏွင့္ေပး။
စာဆိုႏွင့္ ခြာညိဳပန္းရယ္
နန္းေျမထိေမႊး။

ေကာက္စိုက္သီခ်င္း

စေလာင္းေတြ

မေန႔မနက္က ႏိုးေတာ့ အေဖက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ ဖုန္းခ်ျပီး သူကလာေျပာတယ္ သားေရ စေလာင္းေတြကိုေတာ့ ကိုင္ျပီတဲ့။ အတည္မျပဳရေသးတဲ့ သတင္းအရ တစ္ႏွစ္ကို လိုင္စင္ေၾကးက ဆယ္သိန္းတဲ့။ အေဖက ဆက္ေျပာတယ္ ငါတို႔ ျပန္မတပ္ျဖစ္တာေတာင္ ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ေကာလဟာလေတြအရ စေလာင္းတပ္ထားတဲ့ တိုက္ေတြကို ဓါတ္ပံုနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္တဲ့။

အားလံုး မေသမခ်ာေတြျဖစ္ေနေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုက သက္ဆိုင္ရာအေနနဲ႔ သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈနဲ႔ လံုး၀ကင္းလြတ္ေနတဲ့ ဒီစေလာင္းေတြကို တစ္နည္းနည္း ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနတာ ၾကာျပီဗ်။ ျပီးခဲ့တဲ့ ပူပူေႏြးေႏြးအျဖစ္အပ်က္ေတြတုန္းက ဒီစေလာင္းနဲ႔ ဘေလာ့ေတြေၾကာင့္ လိမ္သမွ်ေတြေပၚ လုပ္သမွ်ေတြ နာရီပိုင္းအတြင္း မီဒီယာေတြ ေပၚတက္လာျပီး ျပည္သူမ်ားၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ၾကလို႔ သတင္းစာနဲ႔ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားက ေအာ္သမွ် လွိမ့္သမွ်ေတြ ဘူးေပၚသလို အလိမ္ေပၚခဲ့ရတာေတြကိုလည္း အစာေၾကပံုမရဘူး။

အိမ္မွာကလည္းအရင္ အိမ္ခန္းအေဟာင္းတုန္းက ရွစ္ေပစေလာင္းေလးတပ္ထားတာ။ အေဖက သတင္းေတြၾကည့္ ကြ်န္ေတာ္က ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တာေပါ့။ အခုတိုက္ခန္းသစ္ေရာက္ေတာ့ တိုက္ပိုင္ရွင္ကေပးမတပ္ဘူးဗ်။ ေခါင္မိုးေပၚတင္ခြင့္မေပးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ၀ရန္တာမွာ ဒီလိုပဲ ျဖဳတ္ျပီး ပုံထားတာ။ ၀ရံတာကေနပဲ ထုတ္ျပီး တပ္မယ္ေတာ့ စိတ္ကူးထားတာ အလုပ္ေတြမ်ားတာနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ အခုေတာ့ မတပ္ျဖစ္တာပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။

တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္လဲ တီဗြီလိုင္းေတြေရာင္းေနတဲ့ Family TV5 ေရာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးသလိုျဖစ္ေနျပီ။ TV5 ကလည္း မသက္သာပါဘူး။ စက္ဖိုး တပ္ဆင္ခက ကနဦး ႏွစ္သိန္း၀န္းက်င္၊ ေဘာလံုးပြဲေတြပါတဲ့ Package က တစ္လ တစ္ေသာင္းခြဲ၀န္းက်င္ဆိုေတာ့ ၀ယ္တပ္ႏိုင္ဦးမယ္မထင္ပါဘူး။ အခုအတိုင္းပဲ စေနတနဂၤေႏြ ေဘာလံုးပြဲခ်ိန္ဆို ဘီယာဆိုင္သြားထိုင္ျပီး ၾကည့္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။