ငွေတစ်ထောင်နဲ့ဝယ်လာတဲ့ အခြေခံဥပဒေ မူကြမ်းလေးကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် သုံးလေးခေါက်ဖတ်လိုက် မျဉ်းကြောင်းတွေသားလိုက်နဲ့လုပ်ပြီးသကာလမှ တော်ရှာပါပေ့လိပ်မျိုးနွယ်တို့ရယ်လို့ ကောင်းချီးပေးလိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့အရေးမကြီးပါဘူး ကိုယ်မှတားလို့မရနိုင်တာ။ သူတို့ကလည်း တွက်ချက်ပြီး ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုတွေ လုပ်သလောက် လုပ်ထားတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးကို တွေ့နေရတာပဲ။
လူတွေအများစုကြားမှာ ဘယ်လိုမဲပေးမယ်ဆိုတာ ဝေတေဝါးတားဖြစ်နေကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရော မဲပေးရမှာလား တစ်အိမ်တစ်ယောက်ပဲမဟုတ်ဘူးလားလို့ မေးတဲ့သူကလည်းမေးသေးတယ်။ ဒုက္ခ။ တစ်ချို့ကလည်း ကြက်ခြေခတ်ချင်ပေမဲ့ ပြန်သိနိုင်တဲ့နည်းလမ်းတွေ (ဥပမာ ကင်မရာတွေထားမယ်ဆိုပြီး)ကို ကြောက်ပြီး အမှန်လေးပဲခြစ်ရမလားဆိုပြီး တွေဝေနေကြတယ်။ ဘာပဲပြောပြောပါ။ ခမောက်ကို တံဆိပ်နှိပ်ခတ်ခဲ့ပြီးတဲ့ ဒီကာလတွေမှာ အရိုက်အနှက် အဖမ်းအဆီးမခံရပဲ သွေးမြေမကျပဲ ကန့်ကွက်ဆန္ဒပြလို့ရတဲ့ အခွင့်ကောင်းတစ်ခုလို့ မမြင်သင့်ဘူးလား။
ကိုယ့်ဘာသာ ယုံကြည်လို့ အမှန်ခြစ်ရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့။ အဲ ..ကန့်ကွက်ချင်ရင်တော့ မဲရုံကို ကိုယ်တိုင်သွားပြီး ကြက်ခြေခတ်ဖို့ လိုလိမ့်မယ်။ ခင်ဗျားမဲသွားမထည့်ရင် ခင်ဗျားကိုယ်စား သူတို့က ထောက်ခံမဲလုပ်လိုက်လို့ ရနိုင်တဲ့ အခြေအနေတွေရှိတယ်။ ဥပမာ နေရာတစ်ခုမှာ မဲပေးပိုင်ခွင့်ရှိသူ တစ်သောင်းမှာ ခြောက်ထောင်ပဲ မဲလာပေးတယ်ဆိုပါစို့။ မဲရုံပိတ်ချိန်မှာ ကြိုတင် အမှန်ခြစ်ထားတဲ့ မဲသုံးထောင်လောက်ကို ထည့်လိုက်ဖို့ အလွယ်လေး။ မဲလာပေးတဲ့သူတွေရဲ့ လက်မှတ်နဲ့ အမည်စာရင်းကို ပြန်ကြေငြာဖို့လည်းမလိုဘူးလေ။
No comments:
Post a Comment