ရတနာပံုဆိုင္ဘာစီးတီး teleport ဖြင့္ပြဲနဲ႔အတူ Six Myanmar ICT Week (သူတို႔ရဲ႔မူရင္းစာလံုးေပါင္းအတိုင္း) ကို အဲဒီမွာပဲက်င္းပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဒီဖြင့္ပြဲနဲ႔ ICT Week မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ programming ျပိဳင္ပြဲကို ၾကီးၾကပ္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ MCPA အသင္းက စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ရက္ေန႔ ညေန Airbagan Flight နဲ႔ မႏၱေလးကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မန္းေလးကို အရင္ဆင္းမဲ့ ဂ်က္ ေလယာဥ္ပ်ံျဖစ္ေနလို႔ မိနစ္၅၀ေလာက္ပဲစီးလိုက္ရပါတယ္။ ေလဆိပ္က Cube Terminal ေတြရွိေပမဲ့ ေလယာဥ္ကေန ေလဆိပ္အေဆာက္အဦအထိ ကားနဲ႔ပဲလာေခၚတယ္။ ခန္းနားလွပေပမဲ့ အသံုးမ၀င္ လူမရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ မန္းေလး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကေန မန္ေလး ျမိဳ႔ထဲက ကြ်န္ေတာ္တို႔တည္းမဲ့ Great Wall Hotel ကို ဗင္ကားငွားသြားတာ တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္က်ပ္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီညကေတာ့ မိုးလည္း ခ်ဳပ္ျပီမို႔ ရတနာပံုကို မတက္ေတာ့ပဲ မန္းေလးမွာပဲအခ်ိန္ကုန္က်ပါတယ္။ ျပိဳင္ပြဲေမးခြန္းေတြကို print ထုတ္ photo copy ဆြဲတဲ့ ကိစၥေတြကိုအရင္လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊခိုင္မွာ အကင္စား ဘီယာ ေသာက္ၾကျပီး ကမၻာသစ္မွာ ခဏေလာက္ သီခ်င္းဆိုၾကပါတယ္။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း အလာဘ သလာဘ ေျပာေနၾကရင္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ပါဘူး။
ဒီဇင္ဘာ ၁၄။
ဖြင့္ပြဲလုပ္မဲ့ေန႔ပါ။ Great Wall Hotel ကေန ကားေတြ ေျခာက္နာရီထြက္မယ္ ေျပာထားေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံုးေရာက္လံုး အိပ္ယာထေနာက္က်ပါတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းကလည္း တစ္ခန္းတည္းမွာ သံုးေယာက္ တည္းရတာဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာသံုးတာနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ကုန္ျပီး နံနက္စာစားဖို႔ ဟိုတယ္ ပထမထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ နီးပါးရွိေနျပီ။ ဟိုတယ္က ေကြ်းတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကို ကေသာကေမ်ာ ပါးစပ္ထဲထိုးသြင္း ေကာ္ဖီနဲ႔ အတင္းေမွ်ာခ်လို႔ နံနက္စာကို အဆံုးသတ္ျပီး ကားဆီကို အေျပးအလႊား သြားၾကရတယ္။ ကားက ေလးစီးရွိေပမဲ့ လိုက္မဲ့လူေတြမ်ားေနလို႔ ေနရာမရေတာ့ဘူး။ မတ္တပ္လိုက္ရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေခြးေျခခံုေလးတစ္ခုရလို႔ အဆင္းအတက္အေပါက္ေလွကားကို ေျခခ်ရင္း ထိုင္လိုက္လာခဲ့တယ္။ ၂၁မိုင္မွာ ခဏနားေပးတယ္။ ျပန္ထြက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး ရတနာပံု ဆိုင္ဘာစီးတီးလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ပါတယ္။ Teleport အေဆာက္အအံုကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ္ေကာင္းေကာင္းေလး ေဆာက္ထားတယ္ဗ်။ လမ္းေတြရွိေနျပီ။ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ ဓါတ္မီးတိုင္ေတြရွိေနျပီ။ ေရလည္း ရျပီ။ ဒါေပမဲ့ တယ္လီပို႔အျပင္ တစ္ျခားဆိုလို႔ Incubation center လို႔ေခၚတဲ့ တစ္ထပ္ အေဆာက္အဦေလး သံုးလံုးပဲရွိေသးတယ္။ တကယ္အလုပ္စလုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ၀န္ထမ္းေတြေနဖို႔ စားဖို႔ ေတြ
အဆင္မေျပႏိုင္ေသးဘူး။ Teleport နဲ႔ programming ျပိဳင္ပြဲလုပ္တဲ့ Incubation center နဲ႔က ဆယ္မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ တကယ္အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀င္းအတြင္းမွာသြားလာဖို႔ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ တို႔လိုမယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ Teleport အေရွ႔မွာ လူေတြအေတာ္ေရာက္နွင့္ျပီ။ အခ်ိန္က ခုနစ္နာရီခြဲ ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ပန္းပြားအက ကၾကမဲ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြ၊ ၾကံ႔ဖြ႔ံက ပုဆိုးစိမ္းေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ ဘာညာ...စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ပြဲလုပ္မဲ့ teleport ေရွ႔ကြင္းျပင္မွာ လူေတြရုန္းစုရုန္းစုေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လို႔လည္း အေဆာက္အဦၤထဲ၀င္ျပီး ဟိုေလွ်ာက္ေလွွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေပါ့။ အေတာ္ၾကာမ ွသိရတာက လာဖြင့္ေပးမဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ပထမလူၾကီးမင္းနဲ႔အဖြဲ႔က ပန္းျမိဳ႔ေတာ္မွာ ေက်ာင္းဆင္းပြဲတက္ျပီးမွ လာၾကမွာတဲ့။ ဆယ္တစ္နာရီေလာက္မွေရာက္မွာတဲ့။ အျပင္ကလူအုပ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြ ကေတာ့ ဒီလိုပဲေနပူထဲမွာ ငုတ္တုတ္ေစာင့္ၾကေပါ့။ ေနေရာင္ျခည္သည္ ေရာဂါပိုးတို႔ကို ေသေစ၏တဲ့ .... သူတို႔ေလးေတြ က်န္းမာေစဖို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ တယ္လီပို႔ေနာက္ထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ ေကာ္ဖီ ေသာက္ရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းၾကတာေပါ့။ ဆယ့္တစ္နာရီေက်ာ္မွာ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ေရာက္လာျပီး တတိယလူၾကီးမင္းက ခလုပ္ႏွိပ္ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ မိုးပ်ံပူေဖာင္း တစ္ေသာင္း၊ ဖြင့္ပြဲ bannerကို ဆြဲတင္သြားတဲ့ ေဘာလံုးၾကီး သံုးလံုး ေလထဲကို တက္သြားတယ္။ လူၾကီးမင္းမ်ား အေတာ္သေဘာက်သြားပံုရတယ္။ တက္သြားတဲ့မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြ၊ banner ေတြခ်ိတ္ထားတဲ့ မိုးပ်ံေဘာလံုးၾကီးေတြ အားလံုးေပါင္း ကုန္က်စရိတ္က သိန္းႏွစ္ရာရွိပါတယ္တဲ့။ ကဲ ... software မေရးေတာ့ပဲ ေျပာင္းျပီး မိုးပ်ံပူေဖာင္းပဲ ေရာင္းရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိတယ္။ ၀န္ၾကီးမင္းကလည္း ပထမလူၾကီးမင္း ခရီးစဥ္နဲ႔တိုက္ျပီး မ်က္ႏွာလုပ္ခ်င္ပံုရတယ္။ တကယ္က ဖြင့္ပြဲသာလုပ္တာ ဘာမွျပီးေသးတာမဟုတ္ဘူး။ အေဆာက္အဦ ပဲျပီးေသးတာ။ အလုပ္လဲစေသးတာမဟုတ္ဘူး။ လူၾကီးမင္းက ၀န္ၾကီးကို ဆယ့္ငါးမိနစ္အခ်ိန္ေပးမယ္တဲ့။ ၀န္ၾကီးက ရွင္းလင္းျပေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဇက္တီအီး အယ္ကာတဲလ္ စတဲ့ ျပခန္းတစ္ခုႏွစ္ခုကို ၀င္ၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ၀န္ၾကီးမင္းက က်န္တာေတြက ကုမၸဏီျပခန္းေလးေတြပါ ပထမလူၾကီးမင္း မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့တဲ့။ လူၾကီးလာၾကည့္ရင္ မ်က္ႏွာျပဖို႔ ေငြ အစိတ္ သံုးဆယ္စီေလာက္ အကုန္ခံျပီး ျပခန္းလာလုပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ငုတ္တုတ္ေမ့သြားေလရဲ႔။ ျပီေတာ့ ပထမလူၾကီးမင္းက ေမးပါတယ္။ တယ္လီပို႔ အေဆာက္အဦကေန အျပင္ကို ရွဳခင္းေတြလွမ္းၾကည့္ရင္း မႏၱေလးက ဘယ္ဖက္မွာလဲတဲ့ ......
ျပီးေတာ့အေတာ္ေလးေနေတာ့ ပထမလူၾကီးမင္းျပန္လည္ထြက္ခြါပါတယ္။ ျပန္ခါနီး မွာၾကားသြားပါတယ္။ ညစာကို ၾကက္သားႏုႏုေလးကို ဘူးသီးနဲ႔ ကာလသားခ်က္ေလးခ်က္ပါတဲ့။ ITေလာကၾကီးတိုးတက္ဖို႔ပါ။ :D
ကြ်န္ေတာ္တို႔က Programming ျပိဳင္ပြဲလုပ္မဲ့ ေနရာကို ခဏသြားၾကည့္ပါတယ္။ စက္ေတြက ေနရာခ်တုန္း။ မီးၾကိဳးေတြ ျပန္ဆြဲေပးေနတယ္။ မန္းေလးပညာရွင္ လုပ္ငန္းရွင္အသင္းကလူမ်ား ကလုပ္ေပးတာပါ။ Game ျပိုင္ပြဲကိုလည္း အဲဒီအဆာက္အဦမွာပဲလုပ္မွာပါ။ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ MCF ကလူၾကီးေတြ ျပန္ဆင္းတဲ့ ကားနဲ႔ကပ္လုိက္ျပီး မန္းေလး ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ညဖက္မွာ ၈၂လမ္း ၃၂လမ္းေထာင့္က ေရႊလြင္ျပင္မွာထိုင္ျဖစ္တယ္။ လူစံုတယ္။ ကိုေမာင္လွ၊ ညီလင္းဆက္၊ သခင္ၾကီး၊ ပုဂံနက္၊ ကိုမင္းအို... သူတို႔က ေနာက္ေန႔ေမျမိဳ႔တက္လည္ၾကမွာ။ ျပိဳင္ပြဲကလည္း စက္ေတြ အခက္အခဲေၾကာင့္ တစ္ရက္ ေနာက္ဆုတ္ သြားတယ္။ ၁၆ရက္ေန႔မွ လုပ္ျဖစ္မယ္။ ေမျမိဳ႔လိုက္ဖို႔ သူတို႔အုပ္စုကအတင္းေခၚၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အတူလာၾကတဲ့ ပညာရွင္အသင္းကနွစ္ေယာက္ရွိေသးလို႔မလိုက္ေတာ့ဘူး... ညီလင္းဆက္ကိုပဲ
ေခၚသြားဖုိ႔ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီဇင္ဘာ ၁၅။
မနက္ရွစ္နာရီႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဖုန္းလာတယ္။ မန္းေလး ရတနာပံုေစ်းအေပၚမွာ programming ျပိဳင္ပြဲ၀င္မဲ့သူေတြကို ပဏာမရွင္းလင္းဖို႔ လူစုထားတာ အကိုတို႔ မလာေသးလို႔တဲ့။ ေသာက္က်ိဳးနဲ ...အဲဒီ message ကိုမေန႔ကမရလုိက္။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနေသးေပမဲ့ ကမန္းကတန္း အိပ္ယာကထ၊ ေလးဘီးကား ငွားျပီး အဲဒီကို သြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ေတြကို ရွင္းျပ သိခ်င္တာေတြေမးျပီးေတာ့ အျပီးမွာ အနီးနားက မင္းသီဟကို သြားျပီး နံနက္စာစားၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုေဇာ္မိုးရဲ႔ လူေတြ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ေမျမိဳ႔တက္လည္ၾကတယ္။ ႏွီးဘုရား၊ ျပီးေတာ့ မဟာ အံ့ထူးကံသာ၊ ျပီးေတာ့ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ကန္ေတာ္ၾကီး ပန္းပြဲေတာ္ေပါ့။
၀ိုင္လည္းေသာက္ျဖစ္တယ္။ High Lander ၀ိုင္, အနီးစခန္း နာနတ္၀ိုင္တို႔ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ တစ္လံုး ငါးေထာာင္ေပးရတယ္။ ေသာက္တာလက္လြန္သြားလို႔ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ညေနေစာင္းျပန္ဆင္းျပီး မန္းေလးကန္ေတာ္ၾကီးေဘးက ၁၂ ပန္းနားဆိုတဲ့ ဆိုင္မွာ ညစာစားၾကတယ္။ ဘီယာေသာက္တယ္။
ဒီဇင္ဘာ ၁၆။
ျပိဳင္ပြဲလုပ္တယ္။ Desktop application development နဲ႔ Web application development ဆိုျပီး နွစ္ခုေပါ့။ ေမးခြန္းကေတာ့ တစ္ခုတည္းပဲ။ မနက္ေျခာက္နာရီခြဲထြက္မယ္ဆိုေပမဲ့ ခုနစ္နာရီေက်ာ္မွထြက္ျဖစ္တယ္။
၂၁မိုင္မွာနားတာနဲ႔ ရတနာပံုေရာက္ေတာ့ ျပိဳင္ပြဲလုပ္မဲ့ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္ရတာနဲ႔ ကိုးနာရီ ခါနီးမွေရာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳစက္ေတြ install လုပ္ထားတဲ့ Visual Studio.NET ေတြ ဒုကၡေပးလို႔ လုပ္ရေသးတယ္။ တစ္ဖြဲ႔ဆို install ျပန္လုပ္တာ အေတာ္ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ တစ္ေန႔လံုး အဲဒီမွာပဲ။
ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ထမင္းစားဖို႔ Teleport ဖက္လမ္းျပန္ေလွ်ာက္တုန္း ကိုခရုဖုန္းဆက္ျပီး ကားနဲ႔လာေခၚေပးလို႔ သူတို႔နဲ႔ အတူ ထမင္းထြက္စားတယ္။ ေမျမိဳ႔လမ္းေပၚက သီဟေက်ာ္ဆိုတဲ့ဆိုင္ေလးမွာ။ ေဂၚရခါးညြန္႔ေက်ာ္ေလး
အေတာ္စားေကာင္းတယ္ဗ်။
Shuttle Bus စီစဥ္ေပးထားသည္ဆိုေသာ္လည္း လာၾကည့္မဲ့လူေတြထင္သေလာက္မလာဘူး။
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လူေတြေတာ့လာၾကပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြ အင္တာနက္ဆိုတာေတြ ဘာမွန္းသိပံုမရ။ ေမာ္ဒယ္ရွိဳးနဲ႔ ဆိုနီျပခန္းမွာ ျပထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြကို စိတ္၀င္တစားၾကည့္ၾကရွာတယ္။
ညေနေျခာက္နာရီ အဖြဲ႔ေတြကိုသိမ္းခိုင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္သူတို႔ ေျဖထားတာေတြကို အျပီးစစ္တယ္။ မန္းေလးအသင္းက ကိုရဲႏိုင္နဲ႔ ကိုညီညီလင္း တို႔ေစာင့္ေပးတယ္။ Resultထုတ္ေပး အစီရင္ခံစာေရးျပီး သူတို႔ကားနဲ႔ မန္းေလးျပန္ဆင္းတယ္။ မန္းေလးဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ မန္ခ်က္နဲ႔ လီဗာပူးပြဲျပီးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တယ္။ မန္းေလးအသင္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပန္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ဟိုတယ္ reception မွာ ထားခဲ့ေပးတယ္။ Thank you.... ခဏနားျပီး အနီးနားက မင္းသားၾကီးဟိုတယ္ကို သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ထမင္းေၾကာ္ေလးစား၊ ဘီယာေလးေသာက္ေပါ့။ အာဆင္နယ္ ခ်ယ္လ္ဆီးပြဲကို ၾကည့္တယ္။ သူတို႔က projecter နဲ႔ျပတာ။ ပြဲျပီးခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးကို အိပ္ငိုက္ သြားျပီ။ ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ျပန္လာျပီး သိမ္းဆည္းတဲ့ အလုပ္ေလး လုပ္ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ အိပ္ေပါ့။ ကိုေဇာ္မိုးကအေရးၾကီးလို႔ လက္မွတ္က ညေနလက္မွတ္ျဖစ္ေပမဲ့ အသင္းဥကၠဌရဲ႔ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ မနက္ေလယာဥ္နဲ႔ျပန္မွာ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ၀င္းထိန္က ညေနFlightပါ။
ဒီဇင္ဘာ ၁၇။
မနက္ႏိုးျပီး ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ပထမထပ္မွာ နံနက္စာစားျပီး ၀င္းထိန္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚျပီး ဘုရားၾကီးကို သြားဖူးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ျပီး လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၾကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က မုန္႔တီတစ္ပြဲထပ္စားလုိက္ေသးတယ္။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ျပီး ခဏေလာက္ႏွပ္ေနလိုက္ျပီး ၁၂ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ check out လုပ္လိုက္တယ္။ အခန္းခကိုေတာ့ အသင္းကရွင္းမွာ။ ယူေသာက္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ေတြ အေအးဘူးေတြအတြက္ နွစ္ေသာင္းက်တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္က အသင္းက စရိတ္ခံတယ္ဆိုေပမဲ့ တစ္ဦးစီကို တစ္သိန္းေက်ာ္ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ကုန္ၾကတယ္။ ေလယာဥ္က ညေနပိုင္းမွ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ ဟိုတယ္ေအာက္က Satisfy မွာ Foot Massage ၀င္လုပ္လိုက္တယ္။ ေလွ်ာက္ရတာမ်ားလို႔ နာေနတဲ့ေျခေတာက္က ျပန္နာေနတယ္ေလ။ သူတို႔က ေဆးရည္ပူပူေလးမွာ ေျခေတာက္ကို စိမ္ျပီ ႏွိပ္ေပးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာသြားတယ္။ ညေန ေလယာဥ္က Air Bagan ေလးနာရီေလးဆယ္ထြက္တယ္။ ေညာင္ဦးကို ၀င္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ခုနစ္နာရီခြဲေက်ာ္ျပီ။ လူေလး ေမာင္ေရႊေသြး၀င္းထိန္ရဲ႔ ရံုးကားလာၾကိဳလို႔ ကို႔ကိုပါအိမ္အထိ လုိက္ပို႔ေပးသြားတယ္။ thank you ညီေလး။
No comments:
Post a Comment