ငယ်ငယ်တုန်းကသူငယ်ချင်းများ

ခန်းမထဲကို ကိုယ်ရောက်တော့ ရှစ်နာရီခွဲတော့မယ်။ ညစာစားပွဲက ခုနစ်နာရီကတည်းက စနေတာလေ။ ကိုယ်က သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီး ညစာစား ပြီးတော့ အိမ်ပြန်ရေမိုးချိုး ပြီးမှထွက်လာတာ။ အထွက်မှာ မိုးတွေရွာနေတော့ မသွားတော့ဘူးလားလို့တောင် စိတ်ကူးမိသေး။ ဒါပေမဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့ မင်္ဂလာညစာစားပွဲလေ။ 

.

ကိုယ်ကဝင်အလာမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကဘူးဖေးဟင်းလာခပ်ရင်းဆုံတယ်။ မီသောင်းက ဟိုမှာထွန်းခိုင် လာပြီဆိုတော့ သူ့ဘေးက အမျိုးသမီးနောက်တစ်ယောက်က ခပ်သွက်သွက် ကိုယ့်ရှေ့ရောက်လာရင်း အကောင်.... ငါ့ကိုသိလားတဲ့ ပြုံးစိစိနဲ့မေးပါလေလော။ ငယ်ရုပ်မပျောက်တဲ့အပြင် စကားပြောတာကလဲ ငယ်ငယ်ကလိုပဲ ဒေါင့်မကျိုး။ ကိုယ်က အားပါးတရပြုံးပြီး အရှည်ကြီးလို့ပြောတော့ ...သူမက ဝမ်းသာအားရ ပြေးဖက်ရင်း ဟယ်..သောက်ကောင်ရယ် နင်ငါ့ကို မှတ်မိသေးတယ်။ ဝမ်းသာလိုက်တာဟယ်...တဲ့။ ဘယ်လောက်များ ချစ်စရာကောင်းလိုက်ပါသလဲ။ 

.

သူ့ကို မတွေ့တာ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ရှိရောပေါ့။ ကြားထဲမှာ အဆက်အသွယ်လဲမရှိ။ အခြားသူငယ်ချင်းများနဲ့ သူကြုံတောင့်ကြုံခဲ မြန်မာပြည်ပြန်လာချိန်မှာ ဆုံကြတယ်လို့ ကြားသိရပေမဲ့ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ကိုယ်နဲ့တစ်ခါမှ မဆုံဖြစ်။ သူကအခု လန်ဒန်မှာနေတာ။ အီတာလီယန်တစ်ယောက်နဲ့အကြောင်းပါပြီး ကလေးတစ်ယောက်ရနေပြီ။ နေ့လည်က မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲကတည်းက တခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အုံးအုံးကျွက်ကျွက် ပြောကြဆိုကြ မေးကြမြန်းကြ လုပ်ပြီးပြီ။ သူက နေ့လည်ကမလာနိုင်လို့ အခုညစာစားပွဲမှရောက်လာတာ။ ဒါနဲ့စားပွဲဝိုင်းမှာထိုင်ကြတော့ သူက ငါ့နဲ့စကားလာပြောဆိုလို့ သူ့ဘေးမှာထိုင်ရင်း စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်ကြတယ်။ 

.

ဟိုး စိန့်အော်ဂက်စ်တင်းကျောင်းမှာ ခြောက်တန်းလောက်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ။ ဟိုရောက် ဒီရောက် တစ်ယောက်တကွဲဆီဖြစ်နေကြတာ။ အခုဆုံကြတာတောင် ဆယ်ယောက်မပြည့်တော့ဘူး။ ဆယ်နာရီလောက်ကျတော့ သူငယ်ချင်းအားလုံးကပြန်ကြဖို့ သတို့သားကို နှုတ်ဆက်ကြတော့ မပြန်ရဘူးတဲ့ အားလုံးသူနဲ့ကပြီးမှ ပြန်ကြမယ်တဲ့။ (အဲဒီအကောင်က ကိုယ်တိုင်လဲ ကီးဘုတ်တီးတယ် ကာရာအိုကေဆိုတာတို့ ကလပ်မှာသွားကတာတို့ အရမ်းဝါသနာကြီးတာ။) ဒါနဲ့ ခန်းမအရှေ့ပိုင်းက Dancing floor ဖြစ်သွားတယ်။ သူကြိုစီစဉ်ထားပုံရတယ်။ DJ တွေ Mixer တွေနဲ့။ ကိုယ်တို့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေအားလုံးထွက်ကကြပေါ့။ တခြားဧည့်သည်များက ဘယ်လိုဟာတွေပါလိမ့်ဆိုတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ငေးလို့ .......... ငယ်ငယ်တုန်းကက အရမ်းခင်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေပါဗျာ။

စွဲစွဲမြဲမြဲ

Gold Stain ရဲ့ Meditation အကြောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖတ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ရွာသားတွေ မျောက်ထောင် ဖမ်းတဲ့နည်းပါ။ အုန်းသီးကို မျောက်ရဲ့ လက်လျှိုသွင်းပြီး နှိုက်လို့ရအောင် အပေါက်ဖောက်တယ်။ ပြီးတော့ အထဲမှာ မျောက်ကြိုက်မဲ့ သကြားခဲလိုဟာတွေထည့်ထားတယ်။ အဲဒီအုန်းသီးတွေကို မျောက်တွေလာတတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ ချထားသတဲ့။ မျောက်တွေရောက်လာတဲ့အခါ အုန်းသီးထဲ လက်နှိုက်သွင်း သကြားခဲကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး လက်ကို ပြန်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသတဲ့။ သကြားခဲတွေကို အတင်းဆုပ်ထားတော့ လက်ကပြန်ထုတ်လို့မရပဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေပါရော။ ဒီလိုနဲ့ ရွာသားတွေ လာဖမ်းတဲ့အထိ မျောက်က သကြားခဲကို ပြန်မလွှတ်ဖူး။ အဲဒီတော့ အဖမ်းခံကြရတာပေါ့။ 

.

စာရေးသူက ၀ိပသာတရားအားထုတ်ခြင်းနဲ့ စပ်လျဉ်းပြီး ပေးထားတဲ့ ဥပမာလေးတစ်ခုပါ။ ဒါပေမဲ့ နေ့စဉ် လူ့ဘဝထဲမှာလဲ သုံးတတ်မယ်ဆိုရင် အများကြီး အပ်စပ်အသုံးတည့်ပါတယ်။ ဒီမျောက်ဥပမာလေးကို ကိုယ့်ရဲ့အဖြစ်နဲ့ ယှဉ်ပြီးတွေးကြည့်နေမိတယ်။ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့တဲ့ ရှေ့ဆက်လို့ မရတော့တဲ့၊ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်စလုံးအတွက် အကျိုးမဲ့စေတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရောက်လာပြီဆိုပါတော့ဗျာ။ အဲဒီလို အချိန်မှာ ကိုယ်ဟာ သကြားခဲကို လွှတ်ပြီး အုန်းသီးထဲက လက်ကို ပြန်ထုတ်လို့ နောက်မဆုတ်သင့် ဘူးလား။ စွဲစွဲမြဲမြဲရှိသင့်တာပေါ့တဲ့။ ယူ့စိတ်ကအပြောင်းအလဲမြန်တယ်တဲ့။ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်တွေအပြောင်းအလဲရှိခဲ့တာတွေကို ကိုယ်လက်ခံပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီစွဲစွဲမြဲမြဲဆိုတဲ့ အကြောင်းလေးကို စဉ်းစားနေမိတာပါ။ 

.

ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဒုက္စတွေကို ရင်ဝယ်ပိုက်လို့ ကိုယ်လဲ စိတ်မချမ်းသာ တစ်ဖက်သားလဲ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရ... ကိုယ် ကိုယ်ကို ပျက်စီးရာပျက်စီးကြောင်းရောက်သည်အထိ တွန်းပို့သင့်သလား။ မှားနေပြီ၊ မသင့်တော်တော့ဘူး၊ တရားသဖြင့်မဟုတ်တော့ဘူးလို့ တကယ်ကို စိတ်ထဲက သဘောပေါက်လိုက်လို့ ပြောင်းလဲလိုက်တာကို စွဲစွဲမြဲမြဲမရှိဘူး စိတ်ဓါတ်မခိုင်မာဘူး၊ ကိုယ်ယုံကြည်ရာကို ဆုံးသည်အထိ ခံယူရပ်တည် နိုင်စွမ်းမရှိဘူးဆို့ပြောကြမှာလား။ ဆရာသော်တာဆွေရဲ့ စာလေးတစ်ပုဒ်ကို သွားသတိရမိတယ်။ မှန်ကန်ခြင်းနဲ့ ရဲရင့်ခြင်းဟာ တိုက်ရိုက်အချိုးက ဆက်သွယ်နေတယ်။ မှန်ကန်တယ် တရားမျှတတယ်လို့ ကိုယ့်စိတ်က တကယ်ယုံကြည်နေမှ ရဲရဲရင့်ရင့်နဲ့ ရပ်တည်ဆောင်ရွက်နိုင်လိမ့်မယ်လေ။