Welcome 2008

ဒီေန႔ဟာ ၂၀၀၇ခုနွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ေလးပါ။ တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ သကၠရာဇ္ေတြ ေျပာင္းေျပာင္းသြားတာလဲ ျမန္လိုက္တာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ဆိုတာလဲ မေန႔တစ္ေန႔ကလုိပဲ စိတ္ထဲ ထင္ေနမိေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အသက္ေတာင္အေတာ္ၾကီးလို႔ ဘ၀ခရီးတစ္၀က္ေက်ာ္ေရာက္ခဲ့ျပီေပါ့။ ၂၀၀၇ကေန ၂၀၀၈ အေျပာင္းက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ major change ပါပဲ။

ႏွစ္သစ္မွာ -

ရံုးခန္းအသစ္မွာ အလုပ္စလုပ္ရမယ္။

တစ္ကိုယ္ရည္ တစ္ကာယသမား ဘ၀ကေန အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ပါျပီ။ ႏွစ္သစ္မွာ မိန္းမအသစ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ ( ၂၆ ဒီဇင္ဘာကမွ လက္မွတ္ထိုး လက္ထပ္ထားတာဆိုေတာ့ မိန္းမအသစ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္ :P)

ေနထိုင္တဲ့ ျမိဳ႔နယ္အသစ္ ... ရပ္ကြက္အသစ္ ... တိုက္ခန္းအသစ္ ... ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ .... ရံုးသြား ရံုးျပန္ စီးရမဲ့ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္အသစ္၊ အိမ္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းအသစ္ ... အိပ္ယာအသစ္ ... ထမင္းဟင္း လက္ရာသစ္ ..... အားလံုးအသစ္ေတြနဲ႔ ၂၀၀၈ ကို စတင္ရပါေတာ့မယ္။ ေဟာင္းတာဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္ပဲရွိမယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္သစ္လူသစ္ ခြန္အားသစ္ေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာ အားအားယားယား စိတ္ကူးတည့္ရာ ေတြးမိေတြးရာ လက္ယားလို႔ ေလွ်ာက္ေရးေနေသာ ဘေလာ့ ပိုစ့္မ်ားကို လာေရာက္ ဖတ္ရွဳၾကကုန္ေသာ မိတ္ေတြအေပါင္းတို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး စိတ္သစ္လူသစ္ခြန္အားသစ္ေတြနဲ႔ နွစ္သစ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဆထက္တပိုး တိုးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ ...... :D

So far so good Arsenal :)

ကံေကာင္းပါေစအာဆင္နယ္။ ဒီဇင္ဘာခေရာင္းလမ္းကို ခက္ခက္ခဲခဲေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးရဲ႔ ခ်န္ပီယံအျဖစ္ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ဆဲပါ။ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ ကစားကြက္လွလွေတြနဲ႔ ပရိသတ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖျပီး ရသ ေျမာက္ပါေပတယ္။ ကပ္လ်က္ဒုတိယ မန္ယူကို ၂မွတ္၊ ခ်ယ္ဆီးကို ၆မွတ္နဲ႔ လီဗာပူးကို ၁၀မွတ္ ျဖတ္ထားႏိုင္ပါျပီ။ ခ်န္ပီယံျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ဆက္ျပီး ၾကိဳးစားရဦးမွာပါ။ ေဘာလံုးဆိုတာကလည္း လံုးေနတယ္ေလ။

မထင္မွတ္တာေတြျဖစ္တတ္တာလဲ ေဘာလံုးပြဲရဲ႔ ရသ တစ္ခုပါပဲ။ ဥပမာ ျပီးခဲ့တဲ့စေနက မန္ယူက ၀က္စ္ဟမ္း ကို ရွံုဳးတဲ့ပြဲမ်ိဳးေပါ့။ တစ္ဂိုးႏိုင္ေနျပီမွ ရတဲ့ ပင္နာတီ လဲမ၀င္ ႏွစ္ဂိုးထပ္ေပးရျပီး ရွံဳးခ်က္နာလိုက္ေလ။ မန္ခ်က္ အေနနဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ပြဲျပီးခါနီးရတဲ့ လက္ေဆာင္ ပင္နာတီနဲ႔ ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ဒီအပတ္မွာေတာ့ လက္ေဆာင္ထပ္ရတဲ့ ပင္နာတီကို ဂိုးအျဖစ္ မေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အာဆင္နယ္အေနနဲ႔ ဘိုရိုကိုရံွဳး၊ ပို႔စ္ေမာက္ကို သေရက်ခဲ့ေပမဲ့ စပါးနဲ႔ အဲဗာတန္ကို အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လာမဲ့ အဂၤါေန႔မွာေတာ့ ၀က္စ္ဟမ္းနဲ႔ ပြဲက်ပ္တစ္ပြဲထပ္ကစားရပါဦးမယ္။ တနဂၤေႏြမွာ အသင္းငယ္ ဘန္ေလနဲ႔ FA ကစားရမယ္။ ခ်န္ပီယံလိဒ္ရွံဳးထြက္မွာ ေအစီမီလန္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္ေပမဲ့ အသက္ၾကီး AC အသင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။

About Face

ျပီးခဲ့တဲ့ စေနက Seminar ေလးတစ္ခုေျပာျဖစ္တယ္။ MICT Park မွာပါ။ MIT က ကိုထြန္းသူရ ျပန္ေရာက္တုန္း တစ္ခုလုပ္ခ်င္တယ္ သူက Data to Knowledge topic နဲ႔ ေျပာမယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လည္း တစ္ခုေျပာေပးပါဆိုလို႔။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ Factors influencing the successful implementation of Business software ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ EMBA Paper ေခါင္းစဥ္ပါပဲ။ Customer Expectation, Software Attributes, Implementation Environment, After-Sales service ဆိုျပီး ေလးပိုင္းေျပာတဲ့အထဲက software attributes ေအာက္က User Interface အပိုင္းကို ပိုျပီး အေလးထား ေျပာျဖစ္သြားတယ္။ paper ေရးရင္ေတာ့ အဲဒီေလာက့္ထည့္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ်ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Alan Cooper ရဲ႔ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ထဲက ေကာက္ႏုတ္ထားတာပါ။ About Face 2 နဲ႔ The Inmates are Running the Asylum ဆိုတဲ့စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။

Alan Cooper ဆိုတဲ့လူကလည္း နယ္နယ္ရရမဟုတ္။ Visual Basic ကို ဖန္တီးခဲ့တဲ့သူပါ။ ျပီးမွသူက Microsoft ကို ေရာင္းလိုက္တာဗ်။ User Interface Design နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သူက ဆရာၾကီးတပါးပါပဲ။ ခုနက ေျပာတဲ့ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ရံုးက ကြ်န္ေတာ့္ MD က အရင္မွာျပီးဖတ္တာ။ ျပီးေတာ့မွ သူက ေကာင္းတယ္ ဖတ္ကိုဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ဆိုျပီး ညြႊန္းတာနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္သြားတာ။ About Face က programmer ေတြ web designer ေတြ ဖတ္ကို ဖတ္သင့္တဲ့စာအုပ္ပါ။ လူေတြသံုးရလြယ္ နားလည္ရလြယ္တဲ့ programေတြ interface ေတြကို ဘယ္လို ဖန္တီးမလဲဆိုတာေတြ အေသးစိတ္ပါတယ္ဗ်။ Goal directed Designေပါ့။ Userေတြ လုပ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကို လူလိုေတြး လူလိုလုပ္လို႔ရေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာဆန္ဆန္ digital ဆန္ဆန္ၾကီး ကန္႔လန္႔ မေတြးရေအာင္ design ခ်ထားတဲ့ interface ေတြ အေၾကာင္းေပါ့။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ အခုဆို About Face 3 ဆိုျပီး ေနာက္ဆံုး Edition ေတာင္ထြက္ေနျပီ။

About Face

turning point

ဘေလာ့ေတာင္မေရးျဖစ္တာၾကာျပီ။ အခုတေလာ ရွဳပ္တာမွ လည္ထြက္ေနေရာ။ ရံုးေျပာင္းတဲ့ကိစၥေရာ၊ ကိုယ့္ရဲ႔ မဂၤလာကိစၥေရာေပါ့။ အတြင္းဖက္ကြန္ဒိုက ရံုးခန္းရဲ႔ အိမ္ရွင္က ေရာင္းမွာဆိုေတာ့ ဆက္မငွားေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အနီးအနား ေနာက္တစ္ေနရာ ရွာရတယ္။ ဒုတိယထပ္နဲ႔ တတိယထပ္ ႏွစ္ထပ္ ငွားလိုက္ရတယ္။ အရင္ ရံုးခန္းက ရွစ္ဆယ္ ပတ္လည္ဆိုေတာ့ က်ယ္တယ္ေလ။ အခု ေျပာင္းျပီးေပမဲ့ ဖုန္းေတြ network ေတြ ကအကုန္မရေသးဘူး။ ADSL တပ္ထားတဲ့ ဖုန္းကလည္း လိပ္စာေျပာင္းရေတာ့ ေရာက္မလာေသးဘူး။

ေနာက္တစ္ခု။ ဒီမနက္က ပုဇြန္ေတာင္တရားရံုးမွာ လက္မွတ္ထိုးျဖစ္တယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ျဖစ္ျပီေပါ့။ ဆြမ္းေကြ်းကေတာ့ ေနာက္လ ၂၆မွ။ ရက္ေတြက က်ပ္ေနလို႔။ အခန္းရွာရ၊ ဖိတ္စာရိုက္၊ ဖိတ္မဲ့သူေတြကို စာရင္းလုပ္၊ လက္စြပ္လုပ္ လက္မွတ္ထိုးဖို႔စီစဥ္ ခန္း၀င္ပစၥည္းေတြလိုက္ၾကည့္ ... အို ရွဳပ္ေနတာပဲ။ ဒါေတာင္ သူမ်ားေတြလို ပြဲထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ လက္စြပ္လဲ ပန္းကုံးစြပ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား အလုပ္ရွုဳပ္လိုက္မလဲ ....

အပ်င္းေျပေပါ့ဗ်ာ

မႏၱေလးအသြား ေလယာဥ္ေပၚမွာ အပ်င္းေျပကိုေဇာ္ႏိုင္ေမးထားတဲ့ ဥာဏ္စမ္းေလးပါ။ အေရာင္မခ်ယ္ထားတဲ့ အပိုင္းေတြကို ဒီလိုပိုင္းေပးပါ။

A ကို ႏွစ္ပိုင္းပိုင္းပါ။
B ကို သံုးပိုင္းပိုင္းပါ။
C ကို ေလးပိုင္းပိုင္းပါ။
D ကို ခုနစ္ပိုင္းပိုင္းပါ။

ေျပာဖို႔ေမ့သြားလို႔။ ပံုသ႑ာန္တူ ဧရိယာတူ အပိုင္းေတြ ပိုင္းေပးရမွာပါ။

ခ်ယ္ထားတဲ့အပိုင္းေတြက စတုရန္းၾကီးရဲ႔ ေလးပံုတစ္ပံုပါ။ (ကြ်န္ေတာ့္ပံုက မွန္းဆြဲလိုက္တာဆိုေတာ့ စေကး မကိုက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္)

ဘေလာ့လာဖတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အပ်င္းေျပေပါ့ဗ်ာ။

Sick Myanmar ICT Weak

ဒီဇင္ဘာ ၁၃။
ရတနာပံုဆိုင္ဘာစီးတီး teleport ဖြင့္ပြဲနဲ႔အတူ Six Myanmar ICT Week (သူတို႔ရဲ႔မူရင္းစာလံုးေပါင္းအတိုင္း) ကို အဲဒီမွာပဲက်င္းပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဒီဖြင့္ပြဲနဲ႔ ICT Week မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ programming ျပိဳင္ပြဲကို ၾကီးၾကပ္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ MCPA အသင္းက စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ရက္ေန႔ ညေန Airbagan Flight နဲ႔ မႏၱေလးကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မန္းေလးကို အရင္ဆင္းမဲ့ ဂ်က္ ေလယာဥ္ပ်ံျဖစ္ေနလို႔ မိနစ္၅၀ေလာက္ပဲစီးလိုက္ရပါတယ္။ ေလဆိပ္က Cube Terminal ေတြရွိေပမဲ့ ေလယာဥ္ကေန ေလဆိပ္အေဆာက္အဦအထိ ကားနဲ႔ပဲလာေခၚတယ္။ ခန္းနားလွပေပမဲ့ အသံုးမ၀င္ လူမရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ မန္းေလး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကေန မန္ေလး ျမိဳ႔ထဲက ကြ်န္ေတာ္တို႔တည္းမဲ့ Great Wall Hotel ကို ဗင္ကားငွားသြားတာ တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္က်ပ္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီညကေတာ့ မိုးလည္း ခ်ဳပ္ျပီမို႔ ရတနာပံုကို မတက္ေတာ့ပဲ မန္းေလးမွာပဲအခ်ိန္ကုန္က်ပါတယ္။ ျပိဳင္ပြဲေမးခြန္းေတြကို print ထုတ္ photo copy ဆြဲတဲ့ ကိစၥေတြကိုအရင္လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊခိုင္မွာ အကင္စား ဘီယာ ေသာက္ၾကျပီး ကမၻာသစ္မွာ ခဏေလာက္ သီခ်င္းဆိုၾကပါတယ္။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း အလာဘ သလာဘ ေျပာေနၾကရင္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ပါဘူး။

ဒီဇင္ဘာ ၁၄။
ဖြင့္ပြဲလုပ္မဲ့ေန႔ပါ။ Great Wall Hotel ကေန ကားေတြ ေျခာက္နာရီထြက္မယ္ ေျပာထားေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံုးေရာက္လံုး အိပ္ယာထေနာက္က်ပါတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းကလည္း တစ္ခန္းတည္းမွာ သံုးေယာက္ တည္းရတာဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာသံုးတာနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ကုန္ျပီး နံနက္စာစားဖို႔ ဟိုတယ္ ပထမထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ နီးပါးရွိေနျပီ။ ဟိုတယ္က ေကြ်းတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကို ကေသာကေမ်ာ ပါးစပ္ထဲထိုးသြင္း ေကာ္ဖီနဲ႔ အတင္းေမွ်ာခ်လို႔ နံနက္စာကို အဆံုးသတ္ျပီး ကားဆီကို အေျပးအလႊား သြားၾကရတယ္။ ကားက ေလးစီးရွိေပမဲ့ လိုက္မဲ့လူေတြမ်ားေနလို႔ ေနရာမရေတာ့ဘူး။ မတ္တပ္လိုက္ရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေခြးေျခခံုေလးတစ္ခုရလို႔ အဆင္းအတက္အေပါက္ေလွကားကို ေျခခ်ရင္း ထိုင္လိုက္လာခဲ့တယ္။ ၂၁မိုင္မွာ ခဏနားေပးတယ္။ ျပန္ထြက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး ရတနာပံု ဆိုင္ဘာစီးတီးလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ပါတယ္။ Teleport အေဆာက္အအံုကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ္ေကာင္းေကာင္းေလး ေဆာက္ထားတယ္ဗ်။ လမ္းေတြရွိေနျပီ။ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ ဓါတ္မီးတိုင္ေတြရွိေနျပီ။ ေရလည္း ရျပီ။ ဒါေပမဲ့ တယ္လီပို႔အျပင္ တစ္ျခားဆိုလို႔ Incubation center လို႔ေခၚတဲ့ တစ္ထပ္ အေဆာက္အဦေလး သံုးလံုးပဲရွိေသးတယ္။ တကယ္အလုပ္စလုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ၀န္ထမ္းေတြေနဖို႔ စားဖို႔ ေတြ
အဆင္မေျပႏိုင္ေသးဘူး။ Teleport နဲ႔ programming ျပိဳင္ပြဲလုပ္တဲ့ Incubation center နဲ႔က ဆယ္မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ တကယ္အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀င္းအတြင္းမွာသြားလာဖို႔ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ တို႔လိုမယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ Teleport အေရွ႔မွာ လူေတြအေတာ္ေရာက္နွင့္ျပီ။ အခ်ိန္က ခုနစ္နာရီခြဲ ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ပန္းပြားအက ကၾကမဲ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြ၊ ၾကံ႔ဖြ႔ံက ပုဆိုးစိမ္းေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ ဘာညာ...စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ပြဲလုပ္မဲ့ teleport ေရွ႔ကြင္းျပင္မွာ လူေတြရုန္းစုရုန္းစုေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လို႔လည္း အေဆာက္အဦၤထဲ၀င္ျပီး ဟိုေလွ်ာက္ေလွွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေပါ့။ အေတာ္ၾကာမ ွသိရတာက လာဖြင့္ေပးမဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ပထမလူၾကီးမင္းနဲ႔အဖြဲ႔က ပန္းျမိဳ႔ေတာ္မွာ ေက်ာင္းဆင္းပြဲတက္ျပီးမွ လာၾကမွာတဲ့။ ဆယ္တစ္နာရီေလာက္မွေရာက္မွာတဲ့။ အျပင္ကလူအုပ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြ ကေတာ့ ဒီလိုပဲေနပူထဲမွာ ငုတ္တုတ္ေစာင့္ၾကေပါ့။ ေနေရာင္ျခည္သည္ ေရာဂါပိုးတို႔ကို ေသေစ၏တဲ့ .... သူတို႔ေလးေတြ က်န္းမာေစဖို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ တယ္လီပို႔ေနာက္ထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ ေကာ္ဖီ ေသာက္ရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းၾကတာေပါ့။ ဆယ့္တစ္နာရီေက်ာ္မွာ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ေရာက္လာျပီး တတိယလူၾကီးမင္းက ခလုပ္ႏွိပ္ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ မိုးပ်ံပူေဖာင္း တစ္ေသာင္း၊ ဖြင့္ပြဲ bannerကို ဆြဲတင္သြားတဲ့ ေဘာလံုးၾကီး သံုးလံုး ေလထဲကို တက္သြားတယ္။ လူၾကီးမင္းမ်ား အေတာ္သေဘာက်သြားပံုရတယ္။ တက္သြားတဲ့မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြ၊ banner ေတြခ်ိတ္ထားတဲ့ မိုးပ်ံေဘာလံုးၾကီးေတြ အားလံုးေပါင္း ကုန္က်စရိတ္က သိန္းႏွစ္ရာရွိပါတယ္တဲ့။ ကဲ ... software မေရးေတာ့ပဲ ေျပာင္းျပီး မိုးပ်ံပူေဖာင္းပဲ ေရာင္းရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိတယ္။ ၀န္ၾကီးမင္းကလည္း ပထမလူၾကီးမင္း ခရီးစဥ္နဲ႔တိုက္ျပီး မ်က္ႏွာလုပ္ခ်င္ပံုရတယ္။ တကယ္က ဖြင့္ပြဲသာလုပ္တာ ဘာမွျပီးေသးတာမဟုတ္ဘူး။ အေဆာက္အဦ ပဲျပီးေသးတာ။ အလုပ္လဲစေသးတာမဟုတ္ဘူး။ လူၾကီးမင္းက ၀န္ၾကီးကို ဆယ့္ငါးမိနစ္အခ်ိန္ေပးမယ္တဲ့။ ၀န္ၾကီးက ရွင္းလင္းျပေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဇက္တီအီး အယ္ကာတဲလ္ စတဲ့ ျပခန္းတစ္ခုႏွစ္ခုကို ၀င္ၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ၀န္ၾကီးမင္းက က်န္တာေတြက ကုမၸဏီျပခန္းေလးေတြပါ ပထမလူၾကီးမင္း မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့တဲ့။ လူၾကီးလာၾကည့္ရင္ မ်က္ႏွာျပဖို႔ ေငြ အစိတ္ သံုးဆယ္စီေလာက္ အကုန္ခံျပီး ျပခန္းလာလုပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ငုတ္တုတ္ေမ့သြားေလရဲ႔။ ျပီေတာ့ ပထမလူၾကီးမင္းက ေမးပါတယ္။ တယ္လီပို႔ အေဆာက္အဦကေန အျပင္ကို ရွဳခင္းေတြလွမ္းၾကည့္ရင္း မႏၱေလးက ဘယ္ဖက္မွာလဲတဲ့ ......
ျပီးေတာ့အေတာ္ေလးေနေတာ့ ပထမလူၾကီးမင္းျပန္လည္ထြက္ခြါပါတယ္။ ျပန္ခါနီး မွာၾကားသြားပါတယ္။ ညစာကို ၾကက္သားႏုႏုေလးကို ဘူးသီးနဲ႔ ကာလသားခ်က္ေလးခ်က္ပါတဲ့။ ITေလာကၾကီးတိုးတက္ဖို႔ပါ။ :D

ကြ်န္ေတာ္တို႔က Programming ျပိဳင္ပြဲလုပ္မဲ့ ေနရာကို ခဏသြားၾကည့္ပါတယ္။ စက္ေတြက ေနရာခ်တုန္း။ မီးၾကိဳးေတြ ျပန္ဆြဲေပးေနတယ္။ မန္းေလးပညာရွင္ လုပ္ငန္းရွင္အသင္းကလူမ်ား ကလုပ္ေပးတာပါ။ Game ျပိုင္ပြဲကိုလည္း အဲဒီအဆာက္အဦမွာပဲလုပ္မွာပါ။ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ MCF ကလူၾကီးေတြ ျပန္ဆင္းတဲ့ ကားနဲ႔ကပ္လုိက္ျပီး မန္းေလး ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ညဖက္မွာ ၈၂လမ္း ၃၂လမ္းေထာင့္က ေရႊလြင္ျပင္မွာထိုင္ျဖစ္တယ္။ လူစံုတယ္။ ကိုေမာင္လွ၊ ညီလင္းဆက္၊ သခင္ၾကီး၊ ပုဂံနက္၊ ကိုမင္းအို... သူတို႔က ေနာက္ေန႔ေမျမိဳ႔တက္လည္ၾကမွာ။ ျပိဳင္ပြဲကလည္း စက္ေတြ အခက္အခဲေၾကာင့္ တစ္ရက္ ေနာက္ဆုတ္ သြားတယ္။ ၁၆ရက္ေန႔မွ လုပ္ျဖစ္မယ္။ ေမျမိဳ႔လိုက္ဖို႔ သူတို႔အုပ္စုကအတင္းေခၚၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အတူလာၾကတဲ့ ပညာရွင္အသင္းကနွစ္ေယာက္ရွိေသးလို႔မလိုက္ေတာ့ဘူး... ညီလင္းဆက္ကိုပဲ
ေခၚသြားဖုိ႔ေျပာလိုက္တယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၁၅။
မနက္ရွစ္နာရီႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဖုန္းလာတယ္။ မန္းေလး ရတနာပံုေစ်းအေပၚမွာ programming ျပိဳင္ပြဲ၀င္မဲ့သူေတြကို ပဏာမရွင္းလင္းဖို႔ လူစုထားတာ အကိုတို႔ မလာေသးလို႔တဲ့။ ေသာက္က်ိဳးနဲ ...အဲဒီ message ကိုမေန႔ကမရလုိက္။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနေသးေပမဲ့ ကမန္းကတန္း အိပ္ယာကထ၊ ေလးဘီးကား ငွားျပီး အဲဒီကို သြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ေတြကို ရွင္းျပ သိခ်င္တာေတြေမးျပီးေတာ့ အျပီးမွာ အနီးနားက မင္းသီဟကို သြားျပီး နံနက္စာစားၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုေဇာ္မိုးရဲ႔ လူေတြ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ေမျမိဳ႔တက္လည္ၾကတယ္။ ႏွီးဘုရား၊ ျပီးေတာ့ မဟာ အံ့ထူးကံသာ၊ ျပီးေတာ့ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ကန္ေတာ္ၾကီး ပန္းပြဲေတာ္ေပါ့။
၀ိုင္လည္းေသာက္ျဖစ္တယ္။ High Lander ၀ိုင္, အနီးစခန္း နာနတ္၀ိုင္တို႔ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ တစ္လံုး ငါးေထာာင္ေပးရတယ္။ ေသာက္တာလက္လြန္သြားလို႔ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ညေနေစာင္းျပန္ဆင္းျပီး မန္းေလးကန္ေတာ္ၾကီးေဘးက ၁၂ ပန္းနားဆိုတဲ့ ဆိုင္မွာ ညစာစားၾကတယ္။ ဘီယာေသာက္တယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၁၆။
ျပိဳင္ပြဲလုပ္တယ္။ Desktop application development နဲ႔ Web application development ဆိုျပီး နွစ္ခုေပါ့။ ေမးခြန္းကေတာ့ တစ္ခုတည္းပဲ။ မနက္ေျခာက္နာရီခြဲထြက္မယ္ဆိုေပမဲ့ ခုနစ္နာရီေက်ာ္မွထြက္ျဖစ္တယ္။
၂၁မိုင္မွာနားတာနဲ႔ ရတနာပံုေရာက္ေတာ့ ျပိဳင္ပြဲလုပ္မဲ့ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္ရတာနဲ႔ ကိုးနာရီ ခါနီးမွေရာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳစက္ေတြ install လုပ္ထားတဲ့ Visual Studio.NET ေတြ ဒုကၡေပးလို႔ လုပ္ရေသးတယ္။ တစ္ဖြဲ႔ဆို install ျပန္လုပ္တာ အေတာ္ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ တစ္ေန႔လံုး အဲဒီမွာပဲ။
ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ထမင္းစားဖို႔ Teleport ဖက္လမ္းျပန္ေလွ်ာက္တုန္း ကိုခရုဖုန္းဆက္ျပီး ကားနဲ႔လာေခၚေပးလို႔ သူတို႔နဲ႔ အတူ ထမင္းထြက္စားတယ္။ ေမျမိဳ႔လမ္းေပၚက သီဟေက်ာ္ဆိုတဲ့ဆိုင္ေလးမွာ။ ေဂၚရခါးညြန္႔ေက်ာ္ေလး
အေတာ္စားေကာင္းတယ္ဗ်။

Shuttle Bus စီစဥ္ေပးထားသည္ဆိုေသာ္လည္း လာၾကည့္မဲ့လူေတြထင္သေလာက္မလာဘူး။
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လူေတြေတာ့လာၾကပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြ အင္တာနက္ဆိုတာေတြ ဘာမွန္းသိပံုမရ။ ေမာ္ဒယ္ရွိဳးနဲ႔ ဆိုနီျပခန္းမွာ ျပထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြကို စိတ္၀င္တစားၾကည့္ၾကရွာတယ္။

ညေနေျခာက္နာရီ အဖြဲ႔ေတြကိုသိမ္းခိုင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္သူတို႔ ေျဖထားတာေတြကို အျပီးစစ္တယ္။ မန္းေလးအသင္းက ကိုရဲႏိုင္နဲ႔ ကိုညီညီလင္း တို႔ေစာင့္ေပးတယ္။ Resultထုတ္ေပး အစီရင္ခံစာေရးျပီး သူတို႔ကားနဲ႔ မန္းေလးျပန္ဆင္းတယ္။ မန္းေလးဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ မန္ခ်က္နဲ႔ လီဗာပူးပြဲျပီးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တယ္။ မန္းေလးအသင္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပန္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ဟိုတယ္ reception မွာ ထားခဲ့ေပးတယ္။ Thank you.... ခဏနားျပီး အနီးနားက မင္းသားၾကီးဟိုတယ္ကို သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ထမင္းေၾကာ္ေလးစား၊ ဘီယာေလးေသာက္ေပါ့။ အာဆင္နယ္ ခ်ယ္လ္ဆီးပြဲကို ၾကည့္တယ္။ သူတို႔က projecter နဲ႔ျပတာ။ ပြဲျပီးခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးကို အိပ္ငိုက္ သြားျပီ။ ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ျပန္လာျပီး သိမ္းဆည္းတဲ့ အလုပ္ေလး လုပ္ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ အိပ္ေပါ့။ ကိုေဇာ္မိုးကအေရးၾကီးလို႔ လက္မွတ္က ညေနလက္မွတ္ျဖစ္ေပမဲ့ အသင္းဥကၠဌရဲ႔ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ မနက္ေလယာဥ္နဲ႔ျပန္မွာ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ၀င္းထိန္က ညေနFlightပါ။

ဒီဇင္ဘာ ၁၇။
မနက္ႏိုးျပီး ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ပထမထပ္မွာ နံနက္စာစားျပီး ၀င္းထိန္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚျပီး ဘုရားၾကီးကို သြားဖူးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ျပီး လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၾကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က မုန္႔တီတစ္ပြဲထပ္စားလုိက္ေသးတယ္။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ျပီး ခဏေလာက္ႏွပ္ေနလိုက္ျပီး ၁၂ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ check out လုပ္လိုက္တယ္။ အခန္းခကိုေတာ့ အသင္းကရွင္းမွာ။ ယူေသာက္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ေတြ အေအးဘူးေတြအတြက္ နွစ္ေသာင္းက်တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္က အသင္းက စရိတ္ခံတယ္ဆိုေပမဲ့ တစ္ဦးစီကို တစ္သိန္းေက်ာ္ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ကုန္ၾကတယ္။ ေလယာဥ္က ညေနပိုင္းမွ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ ဟိုတယ္ေအာက္က Satisfy မွာ Foot Massage ၀င္လုပ္လိုက္တယ္။ ေလွ်ာက္ရတာမ်ားလို႔ နာေနတဲ့ေျခေတာက္က ျပန္နာေနတယ္ေလ။ သူတို႔က ေဆးရည္ပူပူေလးမွာ ေျခေတာက္ကို စိမ္ျပီ ႏွိပ္ေပးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာသြားတယ္။ ညေန ေလယာဥ္က Air Bagan ေလးနာရီေလးဆယ္ထြက္တယ္။ ေညာင္ဦးကို ၀င္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ခုနစ္နာရီခြဲေက်ာ္ျပီ။ လူေလး ေမာင္ေရႊေသြး၀င္းထိန္ရဲ႔ ရံုးကားလာၾကိဳလို႔ ကို႔ကိုပါအိမ္အထိ လုိက္ပို႔ေပးသြားတယ္။ thank you ညီေလး။

ICT week opening

Yadanapon Cybercity

ေဆာင္းမနက္

ေလေျပသည္ ေကာက္သစ္ဦး၏ ေမႊးပ်ံ႔ေသာရနံကို သယ္ေဆာင္ခြင့္ရ၍ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားလ်က္ ရွိေခ်သည္။ မိုးတိမ္တို႔သည္ အာကာသ၌ လူးလာ က်က္စားခြင့္ရ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကကုန္၏။

ကေလးငယ္တို႔သည္ တလင္းတြင္ ဖုန္မႈန္႔အလူးလူး ကစားခြင့္ရ၍ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနၾကကုန္သည္။ အဘြားအိုတို႔သည္ နံနနက္ခင္း ေနစာလႈံခြင့္ရသျဖင့္ ေနေရာင္ျခည္ကို ေက်းဇူးတင္ေနၾကကုန္သည္။

ျမစ္ျပင္ေပၚတြင္ကား ေရခိုးေရေငြ႔ ေ၀တုန္းရွိေသးသည္။ တံငါေလွကေလးတို႔သည္ ေရေငြ႔မႈန္မႈန္ ႏွင္းေငြ႔မႈန္မႈန္ၾကား၀ယ္ ေလွဦးထိုး၍ တေရြ႔ေရြ႔ သြားေလျပီ။

ရဟန္းသံဃာ တို႔သည္ ႏွင္းတစ္စက္ ေနေရာင္တစ္လက္ နံနက္ခင္း၌ ရြာတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္လာၾကကုန္၏။

တံတားေလးသည္ ေခ်ာင္းကိုျဖတ္၍ ခြထားလ်က္ရွိသည္။ ဤတံတားေပၚတြင္ကား ေနထြက္မွ ေန၀င္ထိ ကူးသန္းၾကသူတို႔ မနည္းေပ။ ေတာသြား ေတာျပန္တို႔ ျဖစ္ၾကေပမည္။

ေဆာင္းတြင္းမနက္သည္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းေပသည္။ ေအးျမေသာ အရသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာအရသာ၊ လႈပ္ရွားေသာ အရသာတို႔ကို ခံစားႏိုင္ေပသည္။

သို႔ေသာ္ ေဆာင္းတြင္းမနက္သည္ ထာ၀စဥ္ တည္တံ့မည္ဟုတ္၊ မၾကာမီ ႏွင္းႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ကြယ္ေပမည္။ ေဆာင္းမနက္၏ ေခတၱ ေပးႏိုင္ေသာ စိတ္ေအးခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကား တသသ သတိရစရာပင္။

(ပိေတာက္မွသရဖီသို႔ - တင္မိုး)

သဇင္၏ ထုေခ်လႊာ

မလိုသူတို႔က သဇင္ကို "အျမင့္စံပန္း"ဟု ေမးေငါ့ၾကကုန္၏။ "စိတ္ေနျမင့္လွခ်ည့္"ဟု ေ၀ဖန္ၾကကုန္၏။ ခက္လက္ စိမ္းျမ မိုးမခဘဲ ပြင့္တတ္ေသာေၾကာင့္ မာန္ၾကီးပေလဟု ဆိုသူတို႔ ဆိုၾကကုန္၏။

သဇင္ကို အထင္မမွားပါလင့္။ သဇင္သည္ ကိုယ့္အားကို ကိုးလိုပါသည္။ မိုးကို မမွီခိုလိုပါ။ မိုးကို မီွ၍ သဇင္ပြင့္ရမည္ျဖစ္လွ်င္ အားအင္ၾကီးေသာ မိုး၏ ျပဳသမွ် ႏုရမည့္ဘ၀သို႔ ေရာက္ရခ်ိမ့္မည္။

ႏွင္းသည္ သဇင္၏ အေဖာ္ေကာင္း ျဖစ္သည္။ ႏွင္းသည္ ေအးေဆးသည္။ ရိုးရွာသည္။ အကူအညီ ေပးတတ္ ရွာသည္။ ၀င့္၀င့္ ၀ါ၀ါ မဟုတ္ေခ်။ မိတ္ေကာင္းပီပီ ျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးျဖင့္ သဇင္ကို ပြင့္လန္းေစသည္။

အခ်ိဳ႔စာဆိုတို႔က သဇင္ကို "ေျမႏွင့္ရန္ဘက္"ဟု စြပ္စြဲၾကကုန္၏။ ရန္ဘက္မဟုတ္ပါေလ။ သဇင္သည္ ေျမ၏ ေက်းဇူးကို မသိေသာ ပန္းမဟုတ္။ ေျမကိုလည္း ရန္မျပဳ။ မိုးကိုလည္း မေမွ်ာ္မွန္း။ မိမိဘာသာ ေအးေအးလူလူ ႏွင့္ေမႊးၾကိဳင္စြာ ပြင့္တတ္ေသာ ပန္းပင္တည္း။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမိဳ႔ၾကီးျပၾကီး၌ သဇင္မပြင့္လိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ ရိုးရိုးေအးေအး ပြင့္လိုေသာ ပန္းသာျဖစ္ပါသည္။

နန္းေတာ္သူသာ ဆင္ေစေတာ့ဟု မရြယ္ကိုးပါ။ ဘ၀တူ ေက်းလက္သူကေလး၏ ဦးေခါင္းထက္၌ ေမႊးၾကိဳင္လုိပါသည္။ ေဖာက္ျပန္ေသာ လူ႔စနစ္ေၾကာင့္သာ သဇင္သည္ နန္းတြင္း၌ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ခံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သဇင္၏ လြတ္လပ္စြာ ပြင့္လိုေသာ ဆႏၵကို အျငိဳးၾကီးသူတို႔ သိေကာင္းတန္ပါသည္။

(ပိေတာက္မွသရဖီသို႔ တင္မိုး)

နတ္ေတာ္လ

နတ္ေတာ္ဆန္း၍
လွ်ံထြန္းေရာင္၀ါ၊ သူရိယာလွ်င္
အ၀ါမမူ၊ အျဖဴအနီ
စံုစီျခယ္လြင္၊ ျပင္ထပ္တြင္၌
ေန၀င္ျမင္သည္၊ ေရႊ၀ျပည္ကား
ဆီးရည္ပတ္ခ်ဳပ္၊ မႈိင္းအုပ္ပ်ပ်
ပုညေတာင္ဆီ၊ ရည္လ်က္မလင္း
မ၀င္းအံု႔မႈိင္း၊ စစ္ကိုင္းတစ္ဖက္
သန္လ်က္ေပၚထြန္း၊ ကြန္းမ်ားတံခြန္
နန္းဗိမာန္မွာ
ေလသြန္ျဖည္းလွည့္ လိမ့္တကား။

ရွင္ေထြးနာသိန္

Happy Birthday to Me :)

ဟက္ပီဘတ္ေဒးပါ ေမာင္ထြန္းေရ .....
ဘာလိုလိုနဲ႔ မင္းအသက္ ၃၆ႏွစ္ေတာင္ရွိပါေရာ့လား။ အခုထိ လဲက်လိုက ္ျပန္ထလိုက္ ရုန္းကန္လိုက္နဲ႔ မင္း လူေမြးလူေတာင္မေျပာင္ေရာင္္ေသးဘူးမဟုတ္လား။ ၃၃ႏွစ္ရွိျပီ ေန႔တိုင္း (၃၃) ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ရံုးသြား ေနရတုန္းပဲ လို႔ အဲဒီေမြးေန႔တုန္းက မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိေသးလား။ အခုလည္း မင္း (၃၃)ဘတ္စ္ကားကို အားေပးေနရဆဲမဟုတ္လား။ ေငြေရးေၾကးေရးဆိုလဲ ဒီလိုပဲ ျပတ္တစ္လွည့္ မရွိတစ္လွည့္နဲ႔ သံသရာလည္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ ပညာေလးကလည္း မေတာက္တစ္ေခါက္ .... အဲ ... ပညာဆိုတာကို မင္းရလိုက္တဲ့ စကၠဴစာရြက္ အေရအတြက္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာလား .. ပထမဆံုး စာရြက္က America ေရာက္သြား စာရြက္ပိုင္ရွင္မင္းကေတာ့ ဒီမွာပဲက်န္ခဲ့ :) ၊ ေနာက္တစ္ရြက္က သြားကို မထုတ္ျဖစ္လုိ႔ ရကို မရေသး ... အဲ လက္ထဲျပစရာ တစ္ရြက္ေတာ့ရွိတယ္ ေလကြာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေနာက္ႏွစ္လ သံုးလဆို မဟာ...bla bla စကၠဴတစ္ရြက္ထပ္ရဦးမွာပါကြာ။ စာရြက္ႏွစ္ရြက္ကိုင္ထားတဲ့ ေမာင္ဖိုးထြန္းေပါ့ကြာ .... ေလာေလာဆယ္လည္း အဲဒီစာရြက္ေတြျပျပီး အလုပ္ရွာစရာမွမလိုတာကြာ။

ကံအက်ိဳးေပးနည္းရတဲ့အထဲ သူပ်င္းကလည္းၾကီးေသး ....
ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမရွိလည္း သူသိကၡာရွိခ်င္ေသးသတဲ့ ...
အသက္သာၾကီးလို႔သြားတယ္ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြမေျပာင္းလဲ ...

ကိုငွက္ၾကီးသီခ်င္းေတြက မင္းအတြက္ သီးသန္႔ပဲစပ္ေပးထားသလိုလို ... ဘာပဲေျပာေျပာပါကြာ ေျဖသိမ့္ ေတြးေပးရမယ္ဆိုရင္ မင္းကို ဂရုစိုက္ၾကတဲ့ အေမနဲ႔ အေဖရွိေသးတယ္။ မင္းရဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ.... မင္းရဲ႔ စာအုပ္ေတြရွိတယ္။ DVD ေတြအမ်ားၾကီး ....အိမ္မရွိ ကားမရွိ ဟန္းဖုန္းမရွိေပမဲ့ မင္းခ်မ္းသာပါတယ္ကြာ။ အခုဆို မင္းနဲ႔အတူ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ ေအးအတူပူအမွ် နားလည္ခံစားေပးမဲ့ ဘ၀ကို အတူလက္တြဲရုန္းကန္မဲ့ လက္တြဲေဖာ္လည္း ရွိလာျပီမဟုတ္လား .. မင္းျမတ္ႏိုးလို႔ လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္တိုက္တြန္းသည္ျဖစ္ေစ အၾကံေပးသည္ျဖစ္ေစ တရြာတေက်း ေျပာင္းလုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားပဲ ကုတ္ကပ္ျပီး လုပ္ေနေသးတဲ့ အလုပ္ကေလးကလည္း အေကာင္းၾကီးမဟုတ္တာေတာင္ ပိတ္လိုက္ရတဲ့ အေျခအေနေတာ့ မေရာက္ေသးပါဘူး။ မရွိမရွားေလးပါကြာ .....

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား ..... Happy birthday ပါကြာ .....

ကေမၻာဒီးယားသင္ခန္းစာ

ဒီတစ္ပတ္ထုတ္ Voice ဂ်ာနယ္က ေအာင္ထြ႗္ ရဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔အခ်က္အလက္ေလးေတြ မွတ္ထားခ်င္လို႔ ဒီမွာေကာက္ႏုတ္ျပီး ကူးတင္ထားပါတယ္။

ျပည္သူေတြဆိုတာ သူတို႔အတြက္ တကယ္အလုပ္လုပ္ေပးေနတယ္လို႔ ထင္ရင္ လုပ္ေပးတဲ့လူကို ေထာက္ခံေလ့ရွိပါတယ္ ...

ကေမၻာဒီးယား၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဟြန္ဆန္ရဲ႔ အင္တာဗ်ုဴးတစ္ခုက မွတ္သားစရာစကားေလးတစ္ခြန္းပါ။

ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံက ၁၉၉၃ခုႏွစ္ကမွ ျပာပံုဘ၀မွ စတင္ခဲ့ရတာပါ။ (ကုလသမဂၢ ၾကားျဖတ္အာဏာပိုင္အဖြဲ႔၏ လက္ေအာက္မွ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။) လက္ရွိလူဦးေရ ၁၄သန္းနီးပါးသာရွိေသာ္လည္း GSM တယ္လီဖုန္းေပါင္း ၁.၄သန္း အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းနဲ႔ CMP လို႔ေခၚတဲ့ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းကို အဓိက လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးစီ၏ တစ္ႏွစ္၀င္ေငြသည္ ေဒၚလာ ၂၆၀၀ကို ေရာက္ရွိေနပါျပီ။ မၾကာေသးမီက ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္ေရပိုင္နက္အတြင္းမွာ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔ေတြလည္း ရွာေဖြေတြ႔ရွိထားပါေသးတယ္။

ကိုယ္ေတြက ငံု႔ၾကည့္ခဲ့သူေတြက ပုခုံးျခင္းယွဥ္ရံုသာမက စျပီးေတာင္ ေက်ာ္တက္ေနပါျပီ။ ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္ေလးသြားပါတယ္။ ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွရဲ႔ ဓါးမေနာက္ပိတ္ေခြးျဖစ္လာမလဲဆိုတာ....

အာၾကီး စရွံဳးျပီ :(

ဒီနွစ္ေဘာလံုးရာသီမွာ ပရီးမီးယားလိဒ္မွာ ရွံုဳးပြဲမရွိေသးတဲ့ အာဆင္နယ္ မေန႔က စရွံဳးပါျပီ။ မစ္ဒယ္ဘရိုကို ႏွစ္ဂိုးတစ္ဂိုးနဲ႔ ရွံဳးတာ။ ဒါေတာင္ ေခ်ပဂိုးက ဒုတိယပိုင္းအကုန္မွ ျပန္သြင္းႏိုင္တာ။ မေန႔ညက မဂၤလာေဆာင္ ညစာစားပြဲတစ္ခုသြားေနလို႔ ပြဲကို အစကစျပီး မၾကည့္လိုက္ရဘူး။ ညစာစားပြဲျပီးေတာ့ အေျပးအလႊား အိမ္နားက ဘီယာဆိုင္ကို သြားၾကည့္ေတာ့ တစ္ဂိုး ဂိုးမရွိနဲ႔ ရွံဳးေနတယ္။ ဒီမနက္မွ ဂ်ာနယ္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ပြဲစျပီး ေလးမိနစ္ေလာက္ကတည္းက ပင္နာတီေပးလိုက္ရျပီး ဘိုရိုက တစ္ဂိုးရသြားတာ။ ဘိုရိုကလည္း မေန႔ညက အေတာ္ကို ေျခစြမ္းထက္ေနတယ္။ အတင္း၀င္ အတင္းထြက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ ကြင္းလယ္ကို ခ်ဳပ္ျပီးကစားသြားတာ အာဆင္နယ္ ကစားကြက္ကို ပ်က္ပ်က္သြားတယ္။ အလယ္တန္းနဲ႔ ေရွ႔တန္း အခ်ိတ္အဆက္ပ်က္ေနတယ္။ ဘိုရိုရဲ႔ကြင္းလယ္အဖ်က္ကစားတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။

တစ္ဂိုးဂိုးမရွိဆိုေတာ့ အာဆင္နယ္ရဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ဒုတိယပိုင္းျပီးခါနီးေတြမွာ ေခ်ပဂိုးနဲ႔ အနိုင္ဂိုးေတြ သြင္းမွာပဲ ဆိုျပီး ဆက္အားေပးေနတာ ေနာက္တစ္ဂိုးထပ္ေပးလိုက္ရပါေရာ .... :( ဒီပြဲရွံဳးသြားေတာ့ မန္ခ်က္နဲ႔ တစ္မွတ္ပဲ ကြာေတာ့တယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ မန္ခ်က္က လီဗာပူးနဲ႔ အေ၀းကြင္းမွာ။ အာၾကီးက အိမ္ကြင္းမွာ ခ်ယ္ဆီးနဲ႔။ အမွတ္ေပးဇယားအထက္ေအာက္ ေနရာ အေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ပြဲစဥ္ေတြပဲ။ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာေပါ့။

ICT 2007

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ေလာက္က ကိုေက်ာ္ႏိုင္ (Living Color) ရံုးကို အလည္ေရာက္လာလို႔ ကိုေနရယ္၊ သူရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ ITC အေၾကာင္းေတြေပါ့။ ဆရာၾကီးလုပ္ျပီး ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္ၾကတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကရင္း အလာဘ သလာဘေတြေျပာၾကရင္း ITC ေလာကအေၾကာင္း စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားၾကတာ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္းေပါ့။

ပထမေျပာျဖစ္တာက စင္ကာပူပါ။ ဒီႏွစ္မွာ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီး အလုပ္သြားလုပ္ၾကသူေတြပိုမ်ားလာတယ္။ IT နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စင္ကာပူေရာက္ကုန္တယ္။ စင္ကာပူေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အဖြဲ႔အစည္းကလူေတြနဲ႔တင္ ဟိုမွာ ရံုးခြဲဖြင့္လို႔ကို ရေနျပီဗ် :D ။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ေဆြးေႏြး ျဖစ္တာက local အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားမ်ား ဆံုးရံွဳးရျခင္းနဲ႔ HR Development Plan အေၾကာင္းပါ။ ဒီလိုသာ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ဆက္ျပီး ေျပာင္းေရႊ႔ေနၾကရင္ Local က ICT ေလာကရဲ႔ အနာဂတ္က ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္လာမလဲေပါ့။

ဆက္စပ္ျပီးေျပာျဖစ္တာေနာက္တစ္ခုက ITC ေလာကရဲ႔ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္လုပ္ငန္းငယ္ေလးမ်ား ရပ္ဆိုင္း သြားျခင္းပါ။ သင္တန္းေက်ာင္းေလးေတြ၊ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္နဲ႔ software application/ web လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ေနသူေတြ၊ Hardware Service ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့လုပ္ငန္းေလးေတြ ရပ္ကုန္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းအရင္းက အဲဒီလူေတြ စင္ကာပူထြက္သြားၾကလို႔ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ရဲ႔ market share ေလးေတြက အဖြဲ႔အစည္းအၾကီးေတြဆီေရာက္လာတယ္။ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာင္းရတဲ့ software customer အခ်ိဳ႔ဆို အရင္က အဲဒီလို တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ေရးေနသူေတြကို software အပ္ထားတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ၀ယ္ျပီးသံုးေနျပီးသား။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြ စင္ကာပူထြက္သြားၾကေတာ့ ဆက္လည္းေရးလို႔ ျပင္လို႔မရ serviceလဲ မရၾကေတာ့ ေျပာင္းသံုးၾကရတာပါ။

ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ခုက internet connectionပါ။ စက္တင္ဘာမွာ ရက္အတန္ၾကာ ပိတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ Outsoucing လုပ္ေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ေကာ့ေနေအာင္ ခံလိုက္ရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို ဖုုန္ေတြဆက္၊ လူၾကံဳနဲ႔ CDေလးေတြထည့္ေပး၊ programmer ေတြကို ႏိုင္ငံျခားအေရးေပၚလႊတ္နဲ႔ အေတာ့္ကို ရွဳပ္ယွက္ခတ္ သြားၾကတယ္။ စရိတ္ေတြလည္း အေတာ္ေထာင္းသြားတယ္။ အခုသူတို႔စဥ္းစားလာၾကတာက ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ပ်က္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဆိုတဲ့ အေျဖပါ။ စရိတ္နည္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခု (ဥပမာ ကေမၻာဒီယား )မွာ ရံုးခြဲသြားဖြင့္မလား၊ မူဆယ္ဖက္တက္ျပီး ရံုးခြဲဖြင့္ ၾကယ္ေခါင္ဖက္က internet connection လိုင္းယူမလားစသည္ျဖင့္ေပါ့။

ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက online media ရဲ႔ အစြမ္းပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြေရာ သက္ဆိုင္ရာကေတြပါ ဘယ္ေလာက္စြမ္းတယ္ဆိုတာသိသြားတယ္။ သိလို႔ပဲ စက္တင္ဘာလက ေရေအာက္က ဖန္ၾကိဳးမွ်င္လိုင္း ျပတ္သြားတာ (သေဘာၤ၀င္တိုက္သြားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ :P)၊ blogspot ပိတ္သြားတာေတြျဖစ္လာတာေပါ့။ သက္ဆိုင္ရာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကလည္း counter ျပန္လုပ္ဖို႔ blog ေရးနည္း ေတြဘာေတြ ၾကိဳးစားသင္ေနၾကတာ blogေတြလုပ္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ blog နဲ႔ blogger ေတြ အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ရင္း ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ေလးအေၾကာင္းလဲ ေျပာျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္မႈရဲ႔ အႏွစ္သာရေလးပါ။ ျမန္မာယူနီကုတ္ ဖြန္႔ေလးတစ္ခု အတြက္ မတန္တဆ ေစ်းေတြေတာင္း လူေတြကို တရားစြဲ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ font ေလးတစ္ခု ေရးထားတာကို ဘုရားပဲပြင့္ေတာ့မလို အဂၤါျဂိဳဟ္ကို ပဲ ဒုံးပ်ံလႊတ္ေတာ့မလိုလုပ္ေနၾကတဲ့ ခပ္တိမ္တိမ္လူေတြေၾကာင့္ ဒီ Fnont ေလး ေပၚလာတယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အခုဆို blogger ေတြနဲ႔ ျမန္မာ site ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တြင္က်ယ္ေနတာေလးကို ၾကည့္ရင္းကို ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က USB memory stick ေတြနဲ႔ Virus ေတြအေၾကာင္းပါ။ အရင္ Floppy Disk ေခတ္ကလည္း ဒီလိုကူးခဲ့တဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြရွိေပမဲ့ အခု USB ေခတ္မွာ Virus ကူးတာ အရမ္းမ်ားျပီး Computer Service center ေတြမွာ Virus ျပသနာကို အေတာ္မ်ားမ်ား ေျဖရွင္းေပးၾကရတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာသံုးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ မွာလည္း အဲဒီ Virusေၾကာင့္ အလုပ္မွာ ေနွာင့္ေႏွးမႈေတြ ပ်က္စီးမႈေတြ ၾကံဳေနရတာလဲေတြေနရပါတယ္။ အေကာင္းဖက္ကေတြးရင္ေတာ့ လူေတြက Virus ျပသနာ Security ျပသနာေတြကို အေလးထားလာ သတိျပဳမိလာၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ေနာက္အပတ္ထဲမွာဖြင့္မဲ့ ရတနာပံု Cyber City အေၾကာင္းပါ။ အိႏၵိယက ဘန္ကေလာျမိဳ႔ လိုအထိျဖစ္လာမွာလား ႏိုင္ငံျခားက ဘယ္သူေတြလာျပီး Invest လုပ္ၾကမွာလဲေပါ့။ တစ္ဆက္တည္း စဥ္းစားမိတာက ႏိုင္ငံျခားက လာျပီးလုပ္ကိုင္ရင္ ျပည္တြင္းက လုပ္ငန္းမ်ားမွာ HR ဆံုးရွံဳးျခင္းဆိုတာေတြ ထပ္ေပၚလာမွာပါပဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာ က်ပ္ ခုနစ္ေသာင္း ရွစ္ေသာင္းနဲ႔လုပ္ေနသူကို သူတို႔က USD200 ေလာက္ေပးေခၚရင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလုပ္ၾကမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ လုပ္ငန္းေတြေရာက္လာရင္ မန္းေလးနဲ႔ ေမျမိဳ႔ကလူေတြ Logistic supply and serice ဖက္မွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အင္း.. လာမဲ့အပတ္ထဲမွာ Cyber City ဖြင့္ပြဲမွာ လုပ္မဲ့ Programming Comptition ျပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးဖို႔ အကဲျဖတ္ဖို႔သြားရဦးမယ္။ ဒီရာသီဆို ေမျမိဳ႔မွာ အရက္ေသာက္လို႔ေကာင္းမွာေတာ့ အမွန္ပဲဗ် :)

ေအာင္စည္ဟိန္း ရဲ႔ သမိုင္းေနာက္ဆက္တြဲ

စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ လက္တို႔ျပီးညႊန္ခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္စည္ဟိန္းရဲ႔ သမိုင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲစာမ်က္ႏွာမ်ား ႏွင့္ လူႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ေဆာင္းမ်ားမ်ား ဆိုတဲ့စာအုပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ဖတ္ရင္း ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္း က အဲဒီစာအုပ္ေလးကို ညႊန္းထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္မိရာက စိတ္၀င္စားသြားတာပါ။ ပန္းဆိုးတန္း စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို လိုက္ရွာေတာ့ မရဘူး၊ ကုန္ေနျပီတဲ့။ ျပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြက အခ်စ္နဲ႔အတူ မ်က္မွန္သြားလုပ္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက အရုဏ္သစ္စာေပကေနရခဲ့တာ။

ေဆာင္းပါးႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ပုဒ္ပါပါတယ္။ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲနွင့္ ပတ္သက္၍၊ တပုႆ ဘလိႅကညီေနာင္ တုိ႔ရဲ႔ဇာတိေျမအေၾကာင္း၊ အနႏၱသူရိယ၏ မ်က္ေျဖလကၤာဆိုင္ရာျပသနာ စသည္ျဖင့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေဆာင္းပါးေတြပါရွိပါတယ္။ သေဘာက်တာတစ္ခုက စာေရးသူဟာ ေရးတဲ့အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာတမ္းေတြ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြ က်မ္းေတြကို အမ်ားၾကီး ေလ့လာဖတ္ရွဳျပီးမွ Thesis ေရးသလိုပံုစံမ်ိဳး နဲ႔ ေရးသားတာကိုပါ။ ေရးသားထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေခါင္းစဥ္ေတြကို စိတ္၀င္စားစရာအရမ္းေကာင္းပါတယ္။ သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြ က်မ္းေတြကိုးကားျပီး တင္ျပထားတာဆိုေတာ့ ပိုျပီးေတာင္ ဗဟုသုတရေစပါတယ္။

သမိုင္းစိတ္၀င္စားသူမ်ားဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဆက္ညႊန္းရင္ ျမင္းထိန္းငတာက ၀န္ၾကီးဦးဖိုးလႈိင္ရဲ႔ က်မ္းေတြေကာင္းလိုက္တာလို႔ ခ်ီးမြမ္းသလိုျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ပါ။ :P

ေဆာင္းရယ္ နွင္းရယ္

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေဆာင္းတစ္ခု ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့။ ရာသီဥတုေလးက ေနလို႔ေကာင္း၊ ေသာက္လို႔ေကာင္းေလး။ မနက္ကအိပ္ရာႏိုးေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္က ၀င္လာတဲ့ ေလေအးေအးေလးနဲ႔ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ အရသာေလးကို ခံစားရင္း လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ ၂၀၀၅က ေဆာင္းတြင္းရက္ကေလး တစ္ခ်ိဳ႔ကို ျပန္သတိရေနမိတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာအသင္းခ်ဳပ္ကလႊတ္လို႔ ကိုးရီးယား ႏိုင္ငံ ဆိုးလ္ျမိဳ႔မွာ eGovernment Course တစ္ခု သြားတက္ရပါတယ္။ အခုလို ဒီဇင္ဘာ လထဲမွာပါ။ သင္တန္းကေတာ့ ငါးရက္ေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀မွာ ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္းရက္ကေလးေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။


အသက္သာ သံုးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင္းဆိုတာကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးခဲ့ဘူး။ ဆိုးလ္ေရာက္မွစေတြ႔ဖူးတာပါ။ ႏွင္းေတြ စက်တဲ့ ညပိုင္းကဆို ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အျပင္ေလွ်ာက္သြားေနတာ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းျပီး မ်က္ႏွာေတြ နားရြက္ေတြ လက္ဖ်ားေတြ ထံုေနမွာ ဟိုတယ္ထဲျပန္၀င္ျဖစ္တယ္။

ျပန္မဲ့ရက္အထိ ႏွင္းေတြက ဆက္တိုက္က်ေနတုန္းပဲ။ ေန႔ခင္းပိုင္းဆို ေနေရာင္ျမင္ရေပမဲ့ ေရခဲေတြက မေပ်ာ္ဘူး။ ညဖက္ဆို အပူခ်ိန္က အႏႈတ္ သံုး ေလး ဒီဂရီေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အေစာပိုင္း တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ အရမ္းေပ်ာ္ေပမဲ့ ျပန္ခါနီးမွာေတာ့ အဲဒီ ရာသီဥတုၾကီးကို နည္းနည္းစိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ႏွင္းေတြက က်တုန္းသာလွတာ။ ျပီးရင္ ေရခဲျပင္ၾကီး ျဖစ္သြားေရာ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြမ်ာ ညစ္ပတ္ျပီး ငါးေစ်းတန္းက ေရခဲရိုက္ေနတဲ့ေနရာလိုပဲခံစားရတယ္။ ျပီးေတာ့ ေခ်ာ္လဲလိုက္တာလဲ တဗိုင္းဗိုင္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သာမန္ Shoe ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လို႔ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ဘယ္ေလာက္ေအးေအး ညဖက္ေတြဆိုေတာ့ အျမဲထြက္လည္တာပဲ။ လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးလာျပီဆို Supermarket တစ္ခုထဲခဏ၀င္ေငးလိုက္နဲ႔။ ဘယ္ေလာက္သတိထားထား တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ခါသံုးခါေတာ့ ေခ်ာ္လဲတယ္။ ေရခဲေတြျဖစ္ျပီးမာသြားျပီဆိုေတာ့ အေတာ္ကို နာတယ္ဗ်။

အဲဒီလို ုရာသီေလးမွာ ကိုးရီးယား ဆိုဂ်ဴးအရက္ေလး ေသာက္ရတာလဲ အင္မတန္ေကာင္းတာကိုးဗ်။ အဲဒီတုန္းက ဟိုတယ္ေရွ႔က store ဆိုင္က၀ယ္ေသာက္ရင္ တစ္ပုလင္းကို ၀မ္ တစ္ေထာင့္ငါးရာ။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လို႔ အလြမ္းေျပ ေသာက္မလို႔ၾကည့္ေတာ့ တစ္ပုလင္းေျခာက္ေထာင္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေစ်းမ်ားေနတာနဲ႔ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အင္း ...... အခြင့္အခါၾကံဳရင္ နွင္းေတြက်တဲ့ေဆာင္းရက္ေတြ ၾကံဳခ်င္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။

စာကေလးသို႔ ပန္ၾကားခ်က္

ဆီးႏွင္းတစ္ျပိဳက္ မိုးတစ္လိုက္ ဟူေသာဆိုရိုးစကားအတိုင္း ဆီးႏွင္းတစ္လွည့္၊ မိုးတစ္လွည့္ တန္ဆာဆင္ခဲ့ေလျပီ။ ေကာက္ပင္တို႔လည္း အသီးအႏွံတို႔ျဖင့္ ငိုက္လာၾကကုန္၏။ ေရႊေရာင္သည္ လယ္ေတာကို လႊမ္းခဲ့ေလသည္။

ေကာက္ပင္တို႔သည္ အနာဂတ္၏ သာယာမႈကို ၾကိဳတင္သိျမင္ေစ၏။ ဤေရႊသီးေရႊႏွံတို႔သည္ လယ္သမား၏ ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္မ်ားမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းဟု စဥ္းစားမိသူသည္ ေျမရွင္မဟုတ္ႏိုင္ေခ်။

လယ္ကန္သင္း၌ စာကေလးတို႔သည္ အသီးအႏွံေပၚခ်ိန္ကို ေစာင့္စားေနၾက၏။

အျမီးေငါ့ငဲ့ႏွင့္စာကေလးသည္ အမွည့္၀င္းေတာ့မည့္ စပါးႏွံကို ေမွ်ာ္လင္းတၾကီး ေစာင့္ေနရွာသည္။

အို.... စာကေလးငဲ့၊ သင့္အမူအရာ အက်င့္သည္ ေျမပိုင္ရွင္ႏွင့္ တေထရာတည္းပါတကား။ သူတစ္ပါး၏လက္ျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ျပီးမွ သင္က အသီးအႏွံကို ဆြတ္လိုသည္မွာ တရားပါသေလာ။

သင္သည္ သနားဖြယ္ရွိေပစြ။ သင့္ကို ေျမရွင္ႏွင့္ႏႈိင္းမိသည္ကိုပင္ ငါစိတ္မေကာင္းပါ။ သင့္မွာ သားကေလး၊ သမီးကေလးမ်ားအတြက္ ၀မ္းစာလိုေပလိမ့္မည္။ သင့္သားသမီးကေလးမ်ားကလည္း စပါးႏွံခ်ီလာမည့္သင့္ကို ေမွ်ာ္ရွာၾကေပမည္။ ငါခြင့္ေပးပါ၏။ သင္အလိုရွိသေလာက္ ကိုက္ခ်ီ ပ်ံသန္းပါေလ။ သို႔ေသာ္ ငါမွာပါရေစ။ စပါးနွံမ်ားမွည့္ရင့္ျပီဟု ေျမရွင္ကိုေတာ့ သတင္းမေပးလိုက္ပါႏွင့္ဦး။

(တင္မိုး - ပိေတာက္မွသရဖီသို႔ ...မွ)

ခ၀ဲရိုင္းေလး

အို....ခ၀ဲရိုင္းေလး
ႏွင္းကိုေသာက္၍ ခ၀ဲညြန္႔ကေလး ေငါက္ခဲ့ျပီ။ ခ၀ဲရိုင္းကေလးပြင့္ခဲ့ျပီ။ ခ၀ဲရိုင္းသည္ ျမိဳ႔ၾကီးျပၾကီးအလယ္ မတင့္တယ္ခဲ့။ ေတာၾကိဳအံုၾကား၌သာ ေပါက္ခဲ့၏။ ပြင့္ခဲ့၏။ ငါ့အိမ္ေရွ႔၌ ခ၀ဲစင္ကေလး ရွိရာ ဤပန္းကေလး ေပ်ာ္ျမဴးစြာပြင့္၏။ လြတ္လပ္ေသာေလကို ရွဴ၏။ ယာေတာကို ျဖတ္၍ တိုက္ခတ္ေသာ ေလသည္ သင့္မိတ္ေဆြစစ္ ျဖစ္ဘိ၏။ သင္၏ေနရာသည္ နိမ့္က်၏။ သို႔ေသာ္ သင္ေပ်ာ္၏။

အို....ခ၀ဲရိုင္းေလး
သင့္၌ ေမႊးပ်ံ႔ေသာရန႔ံမရွိ။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ရိုး၏။ သင္၏ရိုးဂုဏ္သည္ပင္ အၾကိဳင္ဆံုးေသာ ရနံ႔ေပတည္း။ သင့္၌ လွပေသာအဆင္းမရွိ။ အ၀ါေရာင္အဆင္း ၀င္းကာမွ်ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သင္၏အဆင္းသည္ ပကတိအဆင္း၊ သဘာ၀ထံမွ ေဆးေရာင္စံုငွား၍ ျခယ္လွယ္ထားျခင္း မဟုတ္။ ပကတိအဆင္းသည္ပင္ သင္၏ အတင့္တယ္ဆံုးေသာ အလွေပးတည္း။

အို....ခ၀ဲရိုင္းေလး
သင့္၌ အားငယ္ဟန္လည္းမရွိ။ ေထာင္လႊားဟန္လည္းမျပ။ သင္ေနတတ္သလို ေန၏။ သင့္သဘာ၀အေလ်ာက္ ဖူး၏။ ပြင့္၏။ မ်ိဳးေစ့ခ်၏။ သင့္အမူအရာသည္ အျပစ္ကင္းစင္လွ၏။ သင့္ပတ္၀န္းက်င္မွ ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ တစ္ေထရာတည္းျဖစ္၏။ သင့္အမူအရာသည္ ခ်စ္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးေပတည္း။

ဆရာတင္မိုး - (ပိေတာက္မွသရဖီသို႔)စာအုပ္ရဲ႔ တန္ေဆာင္မုန္းလနဲ႔ ဆိုင္တဲ့အပိုင္းထဲက ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပထားတာပါ။ သည္စာအုပ္ေလးက ျမန္မာတစ္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီအေၾကာင္းေလးေတြကို ကဗ်ာလိုလို စကားေျပလွလွလိုလိုမ်ိဳးေလး ေရးထားတယ္။ ဆရာတင္မိုးကေတာ့ Patient Strong ရဲ႔ Through the Year စာအုပ္ေလးကို ေတြ႔ျပီး ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ စီမံ စိတ္ကူးၾကည့္ခ်င္လို႔ ဒီစာအုပ္ေလးကို ေရးျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ေရးရတာသိပ္ျပီး စိတ္ၾကည္ႏူးတာပဲတဲ့။ ဖတ္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြလဲ အရမ္းစိတ္ၾကည္ႏူးရပါတယ္။

ဆရာၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ဥာဏ္မိုးရဲ႔ ဖခင္ပါ။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက သိကြ်မ္းခဲ့တာ။ ေနာက္ပိုင္းအင္းစိန္က အိမ္လွလွေလးကို ေျပာင္းေနေတာ့လည္း မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္တယ္။ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္တဲ့ အျပံဳးနဲ႔ ဆရာၾကီးရဲ႔ရုပ္သြင္ကို အခုထိ အမွတ္ရေနမိေသးတယ္။ အခုေတာ့ အေဖေရာ သားပါ မရွိရွာေတာ့ဘူး။ တေန႔က စာအုပ္ပံုကိုရွင္းရင္း အဲဒီစာအုပ္ေလးျပန္ထြက္လာလို႔ ဥာဏ္မိုးကိုေရာ ဦးတင္မိုးကိုပါ သတိရမိတာနဲ႔ ထုတ္ထားလိုက္တာ။

Jokes from Voice Journal

The Voice ဂ်ာနယ္မွာ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္အျပင္ ေနာက္တစ္ခုၾကိဳက္တာေလးရွိေသးတယ္။ Voice of the Week ဆိုတာေလးပါ။

ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ media သို႔မဟုတ္ စာေရးသူမ်ား၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ျပိး The Voice အယ္ဒီတာအဖြဲ႔အေနျဖင့္ သေဘာတူျခင္း မတူျခင္းကို အေပါင္း လကၡဏာျဖစ္ေစ၊ အႏႈတ္လကၡဏာျဖစ္ေစ ထူျခားေသာအသြင္တစ္ခု ေဆာင္ေနပါက စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား သတိျပဳမိေစလို၍ ျပန္လည္ ကိုးကား ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္.......ဆိုျပီး ေဘာင္သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒီတစ္ပါတ္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြကို ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာ ေစခ်င္သလားမသိ ဟာသေလးေတြထည့္ေပးထားတယ္ဗ်။ Voice ကို ၾကိဳက္တာ ဒါေလးေတြပါတယ္။

၂၀၀၄ခုႏွစ္တြင္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ အေျခအေနကို စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း၊ ေလ့လာမႈစစ္တမ္းအရ ေနထိုင္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ ၉၄.၂%သည္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မ်ားပိုင္ဆိုင္ၾကျပီး ေက်းလက္ႏွင့္ ျမိဳ႔ျပမ်ားတြင္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ ၉၉%သည္ အာမခံရွိသည့္ ေနထိုင္ခြင့္ရွိေနၾကေၾကာင္း .....

21 Nov 07 ထုတ္ေၾကးမံုသတင္းစာ (စာမ်က္ႏွာ ၅) ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ျမို႔နယ္ၾကံ႔ဖြ႔ံအသင္းအတြင္းေရးမွဴး၏ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလအတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ဆူပူမႈျဖစ္ရန္ ဖန္တီးသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ပါ၀င္ေသာ အဖ်က္သမားမ်ားသည္ ေထာင္ဂဏာန္းေတာင္မရွိသျဖင့္ ၅၄သန္းေက်ာ္ရွိေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အပံုတစ္သိန္းပံုတစ္ပံုပင္ မရွိပါေၾကာင္း ....

ၾကံ့ခိုင္ေရးနွင့္ဖြံ႔ျဖိဳးေရး အသင္း၀င္၂၄.၅သန္းေက်ာ္၊ မိခင္နွင့္ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း၀င္ ၃.၃သန္းေက်ာ္၊ ၾကက္ေျခနီအသင္း၀င္ ၂.၄သန္းေက်ာ္၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖြဲ႔၀င္ တစ္သိန္းခြဲေက်ာ္နွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ရိုးအေရအတြက္သည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႏွင့္ ဆီးေစ့လို မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ကြာျခားလွပါေၾကာင္း

21 Nov 07 ထုတ္ေၾကးမံုသတင္းစာ (စာမ်က္ႏွာ ၆) မအူပင္ျမို႔နယ္ၾကံ႔ဖြ႔ံအသင္းအတြင္းေရးမွဴး၏ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္။

တန္ေဆာင္မုန္း

၀ါလကြ်တ္ေျပာင္း၊

ၾကာကေႏွာင္းေသာ္

ေဒါင္းဌက္ကတြန္၊ ေဆာင္းလက္မြန္၌

စြန္ကလည္း၀ဲ၊ တြန္ၾကဆဲတြင္

၀မ္းဘဲကေကြ၊ ခ်မ္းျမဲေထြ၍

ေလကလည္းေျပာက္၊ ေခ်ကလည္းေဟာက္နွင့္

မဟာမင္းလွ မင္းေခါင္ေက်ာ္ဦးရြန္း

Ju Mong ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ

အိပ္ေရးပ်က္ေနတာ သံုးေလးရက္ရွိျပီ။ အလုပ္ၾကိဳးစားေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အေခြၾကည့္ေနလို႔။ Ju Mong ဆိုတဲ့ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ၾကည့္ေနတာပါ။ ဟန္တရုတ္ေတြကို ေတာ္လွန္ျပီး ကိုးရီးယားအင္ပါယာထူေထာင္ခဲ့တဲ့ Ju Mong ဘုရင္ရဲ႔သမိုင္းပါ။ DVD ေျခာက္ခ်ပ္မွာ အပိုင္း (၈၁)ပိုင္းပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာတမ္းထိုးတယ္။ ယုဇနပလာဇာမွာ ၀ယ္ခဲ့တာ။ အားလံုးကို ေငြက်ပ္ သံုးေထာင္ပါ။ အခုၾကည့္ေနတာ အပိုင္း ၁၄ေရာက္သြားျပီ။ အရမ္းစြဲတာပဲ။ ၾကည့္ျဖစ္ရင္ မိုးလင္းလုနီးပါအထိ ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။ အခုလဲ ျမ၀တီမွာ ညခုနစ္နာရီမွာျပေနတယ္။

Gojoseon ဆိုတဲ့ေရွးေဟာင္းကိုးရီးယားအင္ပါယာ ဟာ ဟန္တရုတ္ေတြနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ျပီး ျပိဳကြဲသြားတယ္။ နယ္စားပယ္စားေတြနဲ႔ သူတလူငါတမင္းေပါ့။ ဟန္တဂရုတ္ေတြရဲ႔ ၾသဇာခံေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Hae Mosu ဆိုတဲ့သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ေပၚလာျပီး ဟန္တရုတ္ေတြကို ေတာ္လွန္တယ္။ Gojoseon refugee ေတြကို ကာကြယ္ေပးတယ္။ Buyeoနယ္စားေလး Geumwa က သူ႔ရဲ႔ေသြးေသာက္ေပါ့။ ဒဏ္ရာရလို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနရင္း သူ႔ကို ကူညီခဲ့တဲ့၊ ဒုကၡေရာက္ျပီး တေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ Haebaek ရြာသူၾကီးသမီး Yo hwar နဲ႔ အေၾကာင္းပါဖို႔ျဖစ္လာတယ္။ Buyeo နယ္စားၾကီးနဲ႔ အမတ္ရဲ႔ အေကာက္ၾကံမႈေၾကာင့္ ဟန္တရုတ္ေတြရဲ႔ အဖမ္းခံျပီး မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္အေဖာက္ခံရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Yo Hwar မွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီ။ Hae Mosu ကိုတရုတ္ျပည္ကိုအပို႔ လမ္းမွာ နယ္စားေလးက ျဖတ္တိုက္ျပီးကယ္ဖို႔ၾကိဳးစားေပမဲ့ Hae Mosu ေခ်ာက္ထဲၾကေသသြားတယ္။

သားေလးေမြးျပီးေနာက္ Yo Hwar က Buyeo နယ္စားေလးဆီခို၀င္တယ္။ နယ္စားမင္းေသေတာ့ Geumwa နယ္စားျဖစ္လားတယ္။ Hae Mosu ရဲ႔ သားေလးကို သူ႔သားအရင္းေတြနဲ႔ မျခား ျပဳစုေစာင့္ေရွာင့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔သားအမိက မိဘုရားၾကီးနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႔ အႏိုင္က်င့္မႈကို အျမဲခံရတယ္။ သားေလးနံမည္က Ju Mong ။ နယ္စားမင္းနဲ႔ သူ႔အေမက သူ႔အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးၾကေပမဲ့ သူကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ျဖစ္ေနတယ္။ အကိုနွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူခရီးသြားျပီး အေကာက္ၾကံခံရ ျပီး ဒုကၡေတြေရာက္... ျပီးေတာ့ နန္းေတာ္ကေန ေမာင္းထုတ္ခံရျပီး ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ရုန္းကန္ရတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး Ju Mong တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလဲလာတယ္။ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔လည္းဆံုေတြ႔ခဲ့ရျပီ။ ေယာက္်ားေလးဆန္ ထက္ျမက္တဲ့ ကုန္သည္မ်ိဳးႏြယ္စုအၾကီးအကဲရဲ႔သမီး So Seo No (ဒီမိန္းကေလးေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ Hae Moesu က ဓါးျပေတြရန္က ကာကြယ္ေပးခဲ့ရေသးတယ္။) ေနာက္တစ္ေယာက္က နန္းေတာ္ထဲမွာကတည္းက သိကြ်မ္းခဲ့ျပီး သူ႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံရျပိး အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ Bu Yaung ။



သူ႔ဖခင္နဲ႔လဲ ခဏတာျပန္ဆံုရျပီး ဓါးပညာ ကိုယ္ခံပညာ အေမြရလိုက္တယ္။ ေသျပီထင္ေနတဲ့ Hae Moesu ကမေသဘူး ေခ်ာက္ထဲၾကျပီးေနာက္မွာ လွ်ိဳ႔၀ွက္ဂူၾကီးထဲက ေထာင္မွာ အဖမ္းခံေနရတာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္။ ေနာက္မွ Buyeo နယ္စားရဲ႔ အမတ္မင္းနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ အေကာက္ၾကံသတ္လို႔ အသက္ဆံုးရွာတယ္။ Hae Mosu နဲ႔ နယ္စားမင္း ... အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ေသြးေသာက္ႏွစ္ေယာက္ ျပန္မဆံုလိုက္ဘူး။

တစ္ေန႔မွာ နယ္စားၾကီးက မင္းသားသံုးေယာက္ ကိုေခၚျပီး Crown Prince ေနရာအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္ေစတယ္။ Buyeoနယ္အတြက္ ဘယ္သူက အက်ိဳးရွိဆံုးေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလဲ၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႔ ခ်စ္ခင္ ေလးစားမႈကို ဘယ္သူ အမ်ားဆံုးရမလဲေပါ့ ..... အရင္ဆံုးေမြးတဲ့သားမို႔ အရာေပးတာမ်ိဳးမလုပ္ခ်င္ဘူးတဲ့။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ Ju Mongကို အခြင့္အေရးေပးတာပါ။ သူ႔ေသြးေသာက္ Hae Moesu နဲ႔အတူ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ ဟန္တရုတ္ေတြကို ျပန္တိုက္ျပီး အင္ပါယာႏိုင္ငံၾကီးတစ္ခု ျပန္လည္ ထူေထာင္ဖို႔ေပါ့ ......

၀ါး .... ေရးရင္နဲ႔ ေတာင္အခုအိပ္ခ်င္ေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီညလည္း ဆက္ၾကည့္ျဖစ္ဦးမွာပဲ။ မနက္ဖန္ sunday ဆိုေတာ့ အိုေကေပါ့။

တစ္ခ်ိန္က ရွမ္းတဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဦးဦးမ်ား

ကုန္းျမင့္သာစားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေနျပီ။ တိုးၾကီးက အ၀က ေစာင့္ေနတယ္။ ဦးကယားေလး၊ ဦးညြန္႔ခင္တို႔က ေရာက္ႏွင့္ေနၾကျပီ။ အဘျမင့္သိန္းကေတာ့ မလာႏိုင္ဘူး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔။ ကြ်န္ေတာ္သူတို႔ကို မေတြ႔တာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီပဲ။ ၀မ္းသာအားရႏႈတ္ဆက္ၾက ရီၾကေမာၾကေပါ့။ ထြန္းထြန္းေလးလို႔ သူတို႔သိတဲ့ ဆယ္ႏွစ္သားေကာင္ေလးေတာင္ အခု သံုးဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရွိျပီေလ။ အေဖနဲ႔ သူတို႔ေတြက ရွမ္းတဲ လကသ ေလတပ္စခန္း အရာရွိရိပ္သာမွာ အခန္းကပ္ရက္ေနခဲ့ၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ ေတာ္ေတာ္လည္း ရင္းႏွီးၾကတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနၾကတာၾကာျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတိုးၾကီးက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလေၾကာင္းလိုင္စင္သင္တန္းလာတက္ေတာ့ ဦးကယားေလးက အဲဒီက ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီကေန အေဖတို႔တသုိက္ျပန္ဆက္သြယ္မိၾကတာ။

ရွမ္းတဲ (လကသ)ကိုကြ်န္ေတာ္အေဖနဲ႔လိုက္ေနေတာ့ ေလးတန္းေက်ာင္းသားေပါ့။ တပ္တြင္းက ေက်ာင္းမွာပဲ တက္တာပါ။ အေမနဲ႔ ညီမမ်ားက လြိဳင္ေကာ္မွာေလ။ အေဖကလည္း တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ အရာရွိရိပ္သာက အခန္းမွာပဲေနတယ္။ အဲဒီအခန္းေလးမွာပဲ ကုတင္တစ္လံုးထိုးျပီးေနတာေပါ့။ အရာရွိေလသူရဲေတြၾကားမွာ ကြ်န္ေတာ္က မင္းသားေပါ့။ ကေလးဆိုလို႔ အရာရွိရိပ္သာမွာ ကြ်န္ေတာ္ပဲရွိတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးကယားေလး၊ အဘျမင့္သိန္းတို႔က QFI (Qualified Flying Instructor)၊ ဦးညြန္႔ခင္က စက္မႈလက္မႈတပ္ခြဲ၊ အေဖက လက္နက္တိုက္အရာရွိေပါ့။ အေဖတာ၀န္နဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္တာတို႔ ခရီးသြားတာတို႔ ဆိုရင္ ဒီဦးဦးေတြပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ရွဳေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတာ။

ညစာကေတာ့ အရာရွိရိပ္သာ ထမင္းစားခန္းမွာေပါ့။ ေက်ာင္းက မနက္တစ္ပိုင္းပဲ။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ အေဖ့ လက္နက္တိုက္ကို သြားတယ္။ အဲဒီမွာထမင္းစားတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားကေလးေတြလို ေကာ္ေသနတ္ေတြ ၀ါးေသနတ္ေတြနဲ႔ကစားစရာမလိုဘူး။ ေဆာ့စရာ ေသနတ္ေတြ ပံုလို႔။ အဲ... ကြ်န္ေတာ့္ကို က်ည္မရွိစစ္ေဆးျပီးမွေပးကိုင္တာပါ။ သတ္မွတ္ area လဲေက်ာ္လို႔မရပါဘူး။ အားရက္ေတြမွာ ဦးဦးေတြ ေခၚရင္ ေလယာဥ္လိုက္စီးေပါ့။ အေဆာင္မွာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အဘျမင့္သိန္းရဲ႔ ၀ါးပတၱလားၾကီးကို သြားေဆာ့၊ ဦးဦးကယားေလး စစ္တုရင္ထိုးရင္ ထိုင္ၾကည့္ ...ေနခဲ့ရတာ အေတာ္ေပ်ာ္စရာပါ။ တပ္တြင္းဘ၀က အျပင္နဲ႔ေတာ့္မတူဘူး။

ဆံပင္ညွပ္တာ၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာေတြ ပိုက္ဆံမေပးရဘူး။ တိုကင္ျပားရတယ္။ ခရင္ဆိုဒါ ေသာက္ခ်င္ရင္လဲ bar မွာ အေဖ့ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ေျပာလိုက္ရံုပဲ။ 1322 ဆိုရင္အားလုံးျငိမ္းတယ္။ လကုန္ လခထုတ္မွ အေဖ့ဆီက ျဖတ္တာေပါ့။ ညဖက္ ထမင္းသြားစားရင္း ဦးဦးေတြ ဘိလိယက္ထိုးတာထိုင္ၾကည့္။ bar ကခံုျမင့္ျမင့္ၾကီးေပၚ မမွီမကမ္း တက္ထိုင္၊ ခရင္ဆိုဒါယူေသာက္ ... တစ္ခါတစ္ေလ .. သားသား လာ ေယာက္်ားေလး တစ္ငံုခ်... ဆိုရင္လဲ မျငင္းတမ္းပဲ။ သူတို႔ကေတာ့ အာမီရမ္ေပါ့။ အေဖနဲ႔ ဦးဦးေတြ အရက္၀ိုင္း လုပ္ၾကျပီဆိုရင္လဲ အျမည္းေတြျပင္ဆင္၊ ေရခဲေရပုလင္းေတြထုတ္ေပး။ ျပီးရင္ ေဘးမွာထိုင္ျပီး အျမည္းစားေပါ့။

ပိတ္ရက္ေတြဆို မိထၳီလာကန္ဖက္ ဌက္ပစ္ထြက္ၾက။ ျငိမ့္ေနတာပဲ။ အဲဒီမွာ ေျခာက္လေက်ာ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေဖက ငါ့သားကို ဒီမွာဆက္ထားရင္ ဂ်စ္ပစီျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး လြိဳင္ေကာ္ကို ျပန္ပို႔လိုက္ေလရဲ႔။ ေလးတန္း အတန္းတင္စာေမးပြဲကို လြိဳင္ေကာ္မွာေျဖရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ရတဲ့အက်င့္၊ ေတာ္သလို ေနထိုင္စားေသာက္၊ မိမိကိုယ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ ဆိုတဲ့ အက်င့္ေကာင္းေလးတစ္ခုရခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။

နိုင်ငံတော်ဆိုတဲ့လူကြီး

အဲဒီနိုင်ငံတော်ဆိုတာ ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲဟင်? ကျွန်ုပ်သည် နိုင်ငံတော်ဖြစ်သည်ဆိုတဲ့ လူဝီဘုရင်လိုခပ်ဆိုးဆိုးကောင်ကြီးလား? နိုင်ငံတော်ဟာ လူပုဂ္ဂိုလ်ဆိုရင် ဘယ်ရာထူးအဆင့်အထိ လူတွေ အကြုံးဝင်မလဲ? သတင်းစာထဲက စာသားလေးတွေကို ဖတ်နေမိလို့ပါ။ နိုင်ငံတော်က မေတ္တာစေတနာ အပြည့်နဲ့ ပြည်သူတို့ရဲ့ အကျိုးစီးပွားအတွက် ငွေအကုန်အကျခံပြီး ဖောက်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ရန်ကုန် မန္တလေး မီးရထား နှစ်လမ်းသွား ဒွေးလမ်းကြီးဟာ တကယ်တော့ မေတ္တာလမ်းကြီးဖြစ်ကြောင်း .... ရီချင်သွားလို့။

အဲဒီနိုင်ငံတော်ဆိုတဲ့လူကြီးက သူ့အမေလင် ပိုက်ဆံတွေနဲ့ ဒီမီးရထားလမ်းကြီးကို အကုန်အကျခံ ဖောက်ခဲ့တာပေါ့နော်။ တိုင်းပြည်၊ နေထိုင်ကြတဲ့ ပြည်သူ ပြည်သားများ၊ အစိုးရ .... အဲဒီလိုရှိတဲ့ဆီမှာ တိုင်းပြည်က မြေပေါ်မြေအောက် သယံဇာတ တွင်းထွက်တွေဟာ ပြည်သူတွေအားလုံးပိုင်တယ်။ အစိုးရဆိုတာ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ်၊ ပြည်သူတို့ ထမ်းဆောင်သော အခွန်အခတွေ၊ ဝင်ငွေတွေနဲ့ တိုင်းပြည်နဲ့ ပြည်သူတို့ရဲ့အကျိုးအတွက် တာဝန်ထမ်းဆောင် ပေးနေသူတွေ ဆိုတဲ့အချက်တွေ၊ servant leader ဆိုတဲ့သဘောတရားမျိုးတွေ.... လီကွမ်းယုကြီး စင်ကာပူကို ဘယ်လို ထူထောင်လာတယ် ဆွဲတင်ခဲ့တယ်ဆိုတာတွေ ...

သေချာတယ် ဒါတွေကို ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နိုင်ငံတော်လို့အမည်ခံထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များ မသိတာလား မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား ...။ Top Gun ရုပ်ရှင်ကားထဲမှာ ဇာတ်လိုက် (Tom Cruse) က သင်တန်းမှာ တိုက်လေယာဉ်ကို စတန့်ထွင်မောင်းတော့ သူ့ရဲ့ သင်တန်းမှူးက ဆူပါတယ်။ Tax payer's money နဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ ဒီလေယာဉ်ပျံကို ပျက်စီးသွားစေနိုင်တဲ့ ပျက်ကျသွားနိုင်တဲ့ အပြုအမူမျိုးတွေ မလုပ်သင့်ကြောင်း ပြောပါတယ်။ အဲဒီ tax payer's money ဆိုတဲ့ ခံယူချက်အတွေးလေးကို ပြောချင်တာပါ။

ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းဆိုတဲ့ role ကို ပေါ်လွင်စေတဲ့ စကားလေးလို့ ကျွန်တော်မြင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဆီက နိုင်ငံတော်ဆိုတဲ့လူကြီးများ ဒါမျိုးလေးတွေ တွေးနိုင်တဲ့ အသိဉာဏ်လည်း ရှိပုံမပေါ်ပါဘူး။ Nothing lasts forever.... ကျွန်တော် အင်မတန့် အင်မတန်ကို ကြိုက်တဲ့စကားလေးပါ။ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲ ၉၉ယောက်နဲ့ အရင်းတစ်ယောက်ကို သတ်ပြီး မင်းဖြစ်လာ၊ အိန္ဒိယတခွင် စစ်မက်ပြုပြီး အာဏာစက်ချဲ့ ...နောက်ပိုင်းမှာ သာသနာတွေပြု၊ ရေတွင်း ရေကန် စေတီပုထိုးတွေ ရှစ်သောင်းလေးထောင်ကျော် တည်ဆောက်ခဲ့တဲ့ အာသောကဘုရင်ကြီးတောင် သေခါနီးတော့ ( အမတ်တွေက ဘဏ္ဍာတိုက်တွေကို ပိတ်ပစ်ကြလို့) နောက်ဆုံးတော့ လက်ထဲက ကိုက်လက်စ ဇီးဖြူသီးတစ်ခြမ်းပဲ ကိုယ်ပိုင်ကျန်ပါတယ်တဲ့ ....

စိတ်ဆင်းရဲ ကိုယ်ဆင်းရဲနဲ့ သေသွားပြီး မြွေကြီးသွားဖြစ်ပါသတဲ့။ သိပ်မကြာခင်ကမှ နာလိုက်ရတဲ့ သီတဂူဆရာတော်ကြီးရဲ့ တရာေးလးပါ။ ဧကရာဇ်မင်းကြီး၏ ဘဝနိဂုံးတဲ့။ ဒို့ဆီက နိုင်ငံတော်ဆိုတဲ့ အကောင်ကြီးရဲ့ နိဂုံးကိုလည်း ကြည့်လိုက်ချင်သေး .....

ထီဆိုင်က ပိုစတာတွေ

လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပါတ်က ဂျာနယ်တစ်ခုမှာဖတ်လိုက်ရတယ်။ ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှာ အမြင်မတော်တဲ့ Wall poster ကြီးတွေကို ပေးမတင်တော့ဘူးတဲ့။ ဒါလေးနဲ့ဆက်စပ်ရင်း ပြောချင်တာလေးတစ်ခု ပေါ်လာလို့ပါ။ မြို့ထဲတွေ လူစည်ကားရာလမ်းဆုံလမ်းခွတွေမှာ ထီဆိုင်ကြီးတွေတွေ့မှာပေါ့။ အခုနောက်ပိုင်းမှာ သတိထားမိတာက ထီဆိုင်ရှေ့မှာ အမျိုးသမီး model ပုံတွေကို ချိတ်ထား၊ ထောင်ထားတာတွေကိုပါပဲ။ ပုံတွေကတော့ ရှယ်ပဲ။ အမျိုးသမီးကလေးများ သူတို့ရှိတာလေးတွေကို ပရိသတ် မမြင် မြင်အောင် မထင်ရှား ထင်ရှားအောင် ရှယ်အနေအထားမျိုးတွေနဲ့ ကိုယ်ဟန်ပြထားတဲ့ ပုံတွေ။

သူတို့မိသားစုတွေ မိဘမောင်ဘွားတွေ ထီလားထိုးရင် ကြည့်ရဲပါ့မလားတောင်မသိဘူး။ ဆိုင်ကတော့ ဘာစိတ်ကူးနဲ့ ပြထားတယ်မသိ၊ ကိုယ်ကတော့ လျှောက်တွေးနေမိတယ်။ ပုံတွေကတော့ အမျိုးသား ပရိသတ်ကို ရည်ရွယ်တာပဲ။ ထီပေါက်ရင် ဒါမျိုးလေးတွေရမှာလား။ ဒါမှမဟုတ် ဒါမျိုးလေးတွေကို စိတ်ကူးပြီး ထီထိုးရမှာလား။ ပူရိသ ယောက်ျားများ ဒီပုံလေးတွေကြည့်ပြီး ထိုးချင်စိတ်တွေတော့ ပေါ်လာမှာလား ...

သေချာတာက ဒီလိုပုံတွေချိတ်ဆွဲတဲ့အတွက် ခွင့်ပြုချက် ဆင်ဆာယူရပုံမပေါ်ဘူး။ ဟိုးအရင်တုန်းက ရှားရှားပါးပါး အရက်ဆိုင် ဘီယာဆိုင်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ ခပ်ဟော့ဟော့ အရက်ဘီယာ ကြော်ငြာမျိုး တစ်ခုနှစ်ခုသာ တွေ့ဖူးတာဗျ။ အခုနောက်ပိုင်းထီဆိုင်တွေ တစ်ဆိုင်နဲ့တစ်ဆိုင် အပြိုင် မင်းသမီးတွေ မော်ဒယ်လေးတွေရဲ့ ပုံတွေကို ပြလာကြတယ်။ (ရှယ် posငtion တွေနဲ့ သရုပ်ပြထားတာ ... ဂလု) မိတ်ဆွေ ... မြို့ထဲသွားရင်းလာရင်း ထီဆိုင်တွေတွေ့ရင် ကျွန်တော်ပြောတဲ့ ပုံလေးတွေကို သတိထား ကြည့်လိုက်ကြပါဗျာ။ ထိုးချင်စိတ်များ ပေါ်လာကြသလားလို့ .... :P 

the way you express

တနင်္ဂနွေနေ့ညနေက လက်ရှိ EMBA နှစ်တန်းရဲ့ ဘောလုံးပွဲရှိလို့ ခဏသွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ အဲဒီမှာ လက်ရှိ 6th Batch က ကျွန်တော့် အကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောကြရင်း သူက ဘန်ကောက်သွားဦးမယ် ဘာမှာဦးမလဲမေးတာနဲ့ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လို့ စိတ်ထဲပြန်သတိရလာတယ်။ ပြောချင်တာလေးတွေ။ ရန်ကုန်လေဆိပ် international departure အဆောင်ကြီးအကြောင်းပါ။ ဧပြီမှာ MBA Trip သွားတော့ အဲဒီ အဆောက်အဦကြီးမဖွင့်သေးဘူး။ အဟောင်းဖက်ကနေထွက်ရတယ်။ လေယာဉ်ဆီရောက်ဖို့ ထုံးစံအတိုင်း ကားစီးပေါ့။ August ထဲမှာ ITPEC စာမေးပွဲကိစ္စနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ်ထွက်တော့ ဒီအဆောက်အဦကြီး့ ဖွင့်နေပြီ။ သားသားနားနားနဲ့ နိုင်ငံတကာ အဆင့်မီတယ် (တစ်စုံတစ်ခုသော အတိုင်းအတာအထိပေါ့ဗျာ) ဆိုပြီး နည်းနည်းကျေနပ်သွားတယ်။ လေယာဉ်ပေါ်တက်တော့လည်း Tube နဲ့ ... လန်းတယ် ပေါ့ဗျာ။

ချီးမွမ်းလို့ မဆုံးသေးခင်မှာပဲ (စိတ်တော်တော်လေသွားတယ်) ကျွန်တော့်အမြင်မှာ အင်မတန်မ ှရုပ်ဆိုးလှတဲ့နေရာတစ်ခု သွားတွေ့တယ်။ Toilet တွေရဲ့ အဝင်အဝမှာပါ။ အထဲက အားလုံးကောင်းတယ်။ အဝင်အဝမှာ အခြားလေဆိပ်တွေမှာလိုပဲ ယောက်ျားပုံ မိန်းမပုံ၊ တွန်းလှည်းနဲ့လူပုံ စတဲ့ logo ပုံလေးတွေ ချိတ််ထားတယ်။ အရမ်းဆိုးသွားတာက စာထိုးထားတာပါ။ Men, Women, Invalid တဲ့ဗျား။ ကောင်းကြသေးရဲ့လား။

ကျွန်တော့်အမြင်မှာတော့ အဲဒီ Invalid ဆိုတဲ့စာကြီးက ခေတ်မီခမ်းနားတဲ့ ဒီလေဆိပ် အဆောက်အဦကြီးကို လုံးဝ တန်ဖိုးကျအောင် ဖျက်ဆီးလိုက်သလိုပဲ။ သွားဖူးသမျှ ဟောင်ကောင်လေဆိပ်၊ အင်ချွန်းလေဆိပ်၊ နာရီတာလေဆိပ်၊ ဟနွိုင်းလေဆိပ်တွေမှာ international နားလည်တဲ့ လူရုပ်ပုံလေးတွေပဲသုံးကြတာပဲ။ ဒီလို Invalid ဆိုတဲ့ စာမျိုးကြီး မတွေ့ဖူးပါဘူး။ စဉ်းစားကြည့်ပါ ..ကျွန်တော်က ကံမကောင်း အကြောင်းမလှလို့ အမေမွေးကတည်းက မသန်မစွမ်းဆိုပါတော့။ ခရီးသွားဖြစ်လို့ toilet ဝင်ရင် အဲဒီ Invalid ဆိုတဲ့စာတမ်းကြီးက ကျွန်တော့်ကို ဆီးကြိုနေတယ်။ ကျွန်တော်ဘယ်လို ခံစားရမလဲ...

ဘယ်ပညာရှိကများ ဒီလိုတွေရေးဖို့ ခိုင်းထားလဲ မသိပါဘူးဗျာ။

Just in time

ခက်သည်။ ဒီအကျင့်ဆိုးက ဘယ်တော့မှပျောက်တော့မှာ မဟုတ် အရိုးစွဲနေပြီ။ စာသံပေသံနဲ့ပြောရင်တော့ Just in time (JIT) ပေါ့။ တီချယ်ကြီးကြားရင်တော့ သူသင်ပေးတဲ့ စာများကို အလွဲသုံးစား လုပ်လေခြင်းဆိုပြီး အဆူခံရဦးမယ်။ Term paper တင်ရဖို့ လေးငါးရက်ပဲကျန်တော့သည်။ လကုန်ရင် အကြမ်းတင်ရမယ်။ ပြီးရင် ဒီစာတမ်းနဲ့ လူတွေ့စစ်ဆေးတာက နောက်လထဲမှာ။ Term paper တွေ ရေးရတော့မယ် ဆိုတော့လဲ ဒီလိုပဲ ယောင်ဝါးဝါးနဲ့ အချိန်ဆွဲနေခဲ့တာ။ ခေါင်းစဉ်လေးရွေးလိုက် အင်တာနက်ပေါ်တက် ဟိုရှာဒီရှာလုပ်လိုက် ကျောင်းသင်ရိုးဖတ်စာအုပ်တွေ ပြန်ဖတ်ကြည့်လိုက်နဲ့။

ဒီကြားထဲ အရေးအခင်းတွေ မတည်မငြိမ်တွေဖြစ်တာနဲ့ ( သိပ်တော့မဆိုင်သလိုပဲ) ခရီးသွားရတာနဲ့၊ DOF 2007 မှာ ဖတ်ဖို့ စာတမ်းရေးရတာနဲ့ ဘာညာ ဘာညာ အကြောင်းပြပြီး စာတမ်းကိစ္စကို ပစ်ထားတာကြာလှပေါ့။ အခု တန်ဆောင်မုန်းလပြည့် ရုံးပိတ်ရက်ကမှစပြီး သုတ်ခြေတင်ကာ စရေးလေသတည်းပေါ့။ အခုမှ Abstract ပြီးလို့ chapter တွေ ခွဲတုန်းရှိသေးတယ်။ မနက်ဖန်လောက် supervisor ဆရာမနဲ့ သွားတွေ့ရဦးမယ်။ ညကတောင် ရေးမယ်ဆိုပြီး သူငယ်ချင်း ဖိုးလမင်းအိမ်သွား ဘီယာထွက်သောက်၊ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေးဖို့ပျင်းသေးတာနဲ့ အသစ်ဝယ်ထားတဲ့ Allias ဇာတ်လမ်းတွဲလေးကို ကြည့် ... အင်း ... ခက်သေးသည်။

စနေ တနင်္ဂနွေနှစ်ရက်ကတော့ စာတွေနဲ့ လုံးပန်းနေလို့ ဘလော့လဲ မရေးဖြစ် မဖတ်ဖြစ်ဖူး။ ဒီတစ်ပတ်လောက်လဲ စာတမ်းနဲ့ လုံးပန်းနေရဦးမှာဗျ။ ကိုယ်တို့ကတော့ just in time ပါပဲ။

ဘိုင့်ဘိုင် အင်္ဂလန်

အင်္ဂလန်ဘောလုံးအသင်းကြီးတော့ နံမည်ကြီး ထမင်းငတ် ဖြစ်လေပြီ။နောက်ဆုံးအချိန်အထိ ကံကြမ္မာက မျက်နှာသာ ပေးခဲ့ပါသေးတယ်။ နောက်ဆုံးပွဲ အိမ်ကွင်းမှာ သရေကန်ရင်တောင် ခြေစစ်ပွဲအောင်နေတဲ့ အနေအထားမှာ ခရိုအေးရှားရဲ့ နောက်ဆုံးမိနစ်ပိုင်း အနိုင်ဂိုးကြောင့် အင်္ဂလိပ်တွေ အိမ်မက်က လန့်နိုး ခဲ့ကြရပါပြီ။ နဂိုကတည်းက ပရီးမီးယားလိဒ်မှာ အင်္ဂလိပ်လူငယ်ဘောလုံးသမားများ နေရာမရဖြစ်နေလို့ နိုင်ငံခြားသား ဘောလုံးသမား အရေအတွက် ကို ကန့်သတ်ဖို့ FA က အသံတွေ တညံညံထွက်နေတဲ့ အချိန်မှာ အခုလို ခြေစစ်ပွဲမအောင်တော့ ဘယ်လိုဖြစ်လာဦးမယ်ဆိုတာ အတော့ကို စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းနေပါပြီ။

အဲဒီနောက်ဆုံံးပွဲကန်မဲ့ညက ဘာလို့မှန်းမသိ အင်္ဂလန်ကို ရှုံးပြီးထွက်သွားစေချင်စိတ်တွေ ပေါ်နေမိတယ်။ သရေကန်ရင်တောင် တက်ပြီဆိုပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ သူတို့ ခြေစစ်ပွဲမအောင်သင့်ဘူး မထိုက်တန်ဘူးလို့ ခံစားနေရလို့ပဲ။ နောက်နေ့မနက်စောစော ဂျာနယ်ဝယ်ဖတ်ပြီးတော့ ရလဒ်ကို သိလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ စိတ်ထဲမှာ ဘဝင်ကျသွားသလိုပဲ။

သိပ်တော့မဆိုင်ပေမယ့် ဒီအပတ်သောကြာက Eleven ဂျာနယ်မှာ ထူးထူးခြားခြား သတင်းတိုလေးတစ်ပုဒ်ကို ဖတ်လိုက်မိတယ်။ ခြေစစ်ပွဲကစားရန်လာတဲ့ ခရိုအေးရှားအသင်းမှ တာဝန်ရှိသူတစ်ဦးအား အင်္ဂလန်လေဆိပ်မှ ပစ္စည်းအလစ်သုတ် မသင်္ကာမှုနဲ့ ခေတ္တ ထိန်းသိမ်းပြီး စစ်ဆေးမေးမြန်းတယ်တဲ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ကစားသမားများလဲ ရှိနေတယ်တဲ့။ မနေ့ညကသူငယ်ချင်းတွေ ဆုံကြတော့ တစ်ယောက်က ဒီသတင်းလေးအကြောင်းပြောပြီး ခရိုအေးရှားတွေ သောက်မြင်ကတ်ပုဒ်မနဲ့ အင်္ဂလန်ကို အနိုင်ကစားသွားတာ ဖြစ်မယ်တဲ့။ ခရိုအေးရှားတွေက ရှုံးရင်တောင် ဘာမှဖြစ်ဘူးလေ။ ခြေစစ်ပွဲက အောင်ပြီးသားကိုး။

အခုလိုခြေစစ်ပွဲမအောင်တဲ့အတွက် ယူရိုပွဲကြီးကရမဲ့ ဆုကြေး၊ ရုပ်သံလွှင့်ခ၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်းများ၊ လောင်းကစားဒိုင်များ စသည် စသည်ဖြင့် စုစုပေါင်း ဒေါ်လာနှစ်ဘီလီယံလောက်တန်တဲ့ စီးပွားရေး အခွင့်အလန်းတွေကို လက်လွှတ်လိုက်ရပြီ ဖြစ်ပါတယ်။

ဆရာ့ဆုံးမစကား

ဆရာကြီး ဒေါက်တာ ခင်မောင်ကြွယ်က အသက်ခုနစ်ဆယ်ကျော်နေပြီဖြစ်ပေမဲ့ ကျန်းမာသွက်လက် နေတုန်းပဲ။ EMBA အတန်းတွေကို စာလဲ လာသင်ပေးနေသေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကို project management သင်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အရင်က Project Management ကို သိသလိုလို တတ်သလိုလိုနဲ့ ယောင်ဝါးဝါးရယ်။ ဆရာလမ်းညွှန်ပြသမှုအောက်မှာ အများကြီးမျက်စိပွင့် နားပွင့် ဖြစ်ရတယ်။ ဆရာက lecture တိုင်းမှာ အတန်းသားများ ပါဝင် ဆွေးနွေးလာအောင် လမ်းကြောင်း ပေးနိုင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ငြင်းခုံကြ ဆွေးနွေးကြပြီးရင် သူကအနားသတ်ပေးတယ်။ လိုအပ်တာ ဖြည့်စွက်တယ်။ ကြည်လင်ပြီး ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ အင်မတန်သဘောကောင်းတဲ့ ဆရာတစ်ဦးပါ။ သူနဲ့ စာသင်ခွင့်ရတာကို ကျွန်တော်တို့ အရမ်းကံကောင်းနေပြီ။ အဲ ... ဒါက ဆရာ့အကြောင်းအနည်းအကျဉ်း ပြောပြတာပါ။

တကယ်ပြောချင်တာက (ကျွန်တော်လဲမေ့မသွားအောင်မှတ်ထားချင်လို့) ဆရာကန်တော့ပွဲမှာ ပြောခဲ့တဲ့ ဆုံးမစကားတွေပါ။ EMBA ဆရာကန်တော့ပွဲတုန်းက ဆရာကြီးဒေါက်တာ ခင်မောင်ကြွယ်ရဲ့ ဆုံးမသြဝါဒစကား အနှစ်ချုပ်လေးပါ။

ယုံကြည်၊ ကျန်းမာ၊ ရိုးဖြောင့်စွာဖြင့်၊ ၀ိရိယနဲ့ယှဉ် အမှန်မြင်....

၁) ယုံကြည်မှု trust, confident ကိုယ်လုပ်နေတဲ့အလုပ်အပေါ်မှာ ကိုယ်လျှောက်နေတဲ့လမ်းအပေါ်မှာ ယုံကြည်မှုရှိရမယ်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကမှ ကိုယ်လုပ်တာမယုံကြည်ရင် တန်ဖိုးမထားရင် employeeတွေ customer တွေရဲ့ ယုံကြည်မှုကို ဘယ်လိုမှမရနိုင်ဘူး။

၂) ကျန်းမာခြင်း ဘဝမှာ useful ဖြစ်စေဖို့ အတွက် ကျန်းမာနေဖို့လိုမယ်။ မကျန်းမာရင် ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး uselessပဲ။ တစ်နည်းအားဖြင့်ကြည့်ရင် ကျန်းမာခြင်းဆိုတာဟာ self developmentပဲ မိမိကိုယ်ကိုစောင့်ရှောက်ခြင်းပဲဖြစ်တယ်။

၃) ရိုးသားမှု Honestey ဘဝအတွက် ရည်ရှည်အတွက် အရမ်းကို အရေးကြီးတယ်။ ကိုယ်က ရိုးသားပါတယ် အော်ဟစ်ပြနေစရာမလိုဘူး၊ တကယ်ရိုးဖြောင့်ရင် တစ်ဖက်က ဆက်ခံကြည့်တာနဲ့သိတယ် ၊ ခံစားပြီးကို သိတယ်။

၄) လုံ့လဝိရိယ - လုံ့လဝိရိယရှိမှတိုးတက်မယ်။ ပျင်းရင်ဖျင်းမယ် အမြဲတန်း တက်ကြွအဆင်သင့်ဖြစ်နေရမယ်။

၅) အမှန်အတိုင်းမြင်သိမှု - အဖြစ်အပျက်တို့ရဲ့ သဘောအမှန်ကိုမြင်ရမယ်၊ ဥပမာ လောကုတ္တရာဆိုရင် ဖြစ်ပျက် မြင်တယ်ပေါ့။ လောကီမှာလဲ ဆန်းစစ်ဝေဖန် ပိုင်းဖြတ်မှုနဲ့ အကြောင်းတရားမှန် သဘောမှန် အဖြစ်အပျက်မှန် root cause ကို သိမြင်နိုင်အောင်ကြိုးစားကြရမယ်။

ဒီငါးချက်က လောကီ လောကုတ် နှစ်ဖြာ အကျိုးများစေပါမယ်တဲ့။

မိမိကိုယ်မိမိ ရိုးသားမှုရှိရေး

ဒီတစ်ပတ် Voice ဂျာနယ်ထဲက အယ်ဒီတာ့ အာဘော်လေးကို အရမ်းကြိုက်လို့ လက်ရှိအခြေအနေတွေကို ပညာသားပါပါ ထင်ဟပ်ပြလို့ ကောက်နှုတ်ကူးယူဖေါ်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလက ဟစ်တလာအပါအဝင် နာဇီဗိုလ်ချုပ်ကြီးတွေဟာ လိမ်ညာ ၀ါဒတွေဖြန့်ရင်း နောက်ဆုံး သူတို့ပါမသိစိတ်ကယုံသွားပြီး အဲဒီအလိမ်အညာကြီးတွေကို အမှန်လို့ထင်သွားခဲ့ကြကြောင်း ဖတ်ခဲ့ဖူးပါသည်။ (ဘယ်စာအုပ်လဲတော့ မမှတ်မိတော့)

မိမိကိုယ်မိမိ ရိုးသားမှုရှိရေး

နာမည်ကျော် မင်းကွန်းဆရာတော်ကြီး သက်ရှိထင်ရှားရှိစဉ်က ရုပ်သံမှ မကြာခဏ ကြားခဲ့ရသော မေတ္တာပို့တရားတော်မှ လူအချင်းချင်းလှည့်ဖြားခြင်း ကင်းရှင်းကြပါစေ ဟူသောစကားကို စာဖတ်သူများ မှတ်မိနေဦးမည်ဟု ထင်ပါသည်။

လှည့်ဖြားခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ပြောရလျှင် လူတို့သည် လူအချင်းချင်းလှည့်ဖြားကြရုံသာမက မိမိကိုယ်မိမိကိုလည်း လှည့်ဖြား တတ်ကြကြောင်း သတိပြုမိသူအလွန်နည်းသည်။ သူတစ်ပါးကို လှည့်ဖြားခြင်းနှင့် မိမိကိုယ်မိမိ လှည့်ဖြားခြင်း နှစ်မျိုးအနက် သူတစ်ပါးကိုလှည့်ဖြားခြင်းသည် တစ်နေ့တွင် အဖြစ်မှန်ပေါ်ပေါက်တတ်သော်လည်း မိမိကိုယ်မိမိလှည့်ဖြားခြင်းသည် မည်သည့်အခါမျှ အဖြစ်မှန်မပေါ်တတ်၍ သေသည်အထိ လှည့်ဖြားမှုအောက်တွင် နေထိုင်သွားကြရလေ့ရှိပါသည်။

များသောအားဖြင့် လူတို့သည် မတရားမှု ပြုလုပ်ရသောအခါတွင် မိမိကိုယ်မိမိ မတရားမှုပြုသူအဖြစ် လက်မခံနိုင်သဖြင့် လိုအပ်သော မိမိကိုယ်မိမိ လှည့်ဖြားမှု ပြုလုပ်ကြရသည်။ ထိုလှည့်ဖြားမှုကို ကာယကံရှင်က ယုံကြည်ပြီဆိုလျှင် ထိုမတရားမှုကို ကျူးလွန်နိုင်သကဲ့သို့ ထောက်ပြသူများကိုလည်း လှည့်ဖြားထားသည့်အတိုင်း ယုံကြည်စွာ ပြောဆိုနိုင်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။ အပြောခံရသူအများစုက ထိုသူသည် မိမိကိုယ်ကိုလှည့်ဖြားထားမှန်းမသိသောကြောင့် အဘယ့်ကြောင့် အဘယ်သို့သောသဘောထားဖြင့် ဤသို့ပြောနိုင်သည်ကို နည်းမလည်နိုင်အောင် ရှိကြသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။

အထူးဖေါ်ပြလိုသည်မှာ မိမိကိုယ်မိမိ လှည့်ဖြားမှုများကို ဖော်ထုတ်နိုင်သူမှာ မိမိကိုယ်တိုင်သာဖြစ်ကြောင်းနှင့် ထိုသို့လှည့်ဖြားထားမှုများကို ဖော်ထုတ်နိုင်ရန်မှာ မိမိကိုယ်မိမိ ရိုးသားမှုရှိရေးသာဖြစ်ပါသည်။

အယ်ဒီတာ (၁၂-၁၁-၂ဝဝရ)

The Voice Weekly (Vol. 4/ No.5)

ယူရို၂၀၀၈ ခြေစစ်ပွဲတွေ

Group A ပိုလန််က တစ်ပွဲကျန် ၂ရမှတ်နဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်နေပါပြီ။ သူ့အောက်မှာက ပေါ်တူဂီ ၂၆မှတ်၊ ဖင်လန် ၂၃မှတ်။ နောက်ဆုံးပွဲတွေက ဆားဘီးယားနဲ့ပိုလန်၊ ပေါ်တူဂီနဲ့ ဖင်လန် ထိတ်တိုက်တွေ့ပါတယ်။ ပေါ်တူဂီအနည်းဆုံး သရေကစားနိုင်ရင် ခြေစစ်ပွဲအောင်ပါပြီ။ ဖင်လန်အနေနဲ့ကတော့ နိုင်လို့ ၂၆မှတ်ချင်းတူရင်တောင် Goal difference ကို ကြည့်ရဦးမှာဖြစ်ပါတယ်။

Group B ပြင်သစ်၊ အီတလီနဲ့ စကော့တလန်တို့အုပ်စုမှာ အီတလီက စကော့တလန်ကို အနိုင်ကစားလိုက်တဲ့အတွက် စကော့တလန်တို့ ပွဲစဉ်အကုန်မှာ ၂၄မှတ်နဲ့ မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားပါပြီ။ စကော့တလန်တို့အနေနဲ့ အီတလီတို့အထက်က ဦးဆောင်ခွင့်ရပေမဲ့ ဂျော်ဂျီယာကို ရှုံးလိုက်တဲ့ပွဲမှာ တော်တော်ဆိုးသွားတယ်။ အဖိုးတန် သုံးမှတ်ဆုံးရှုံးသွားတာပေါ့။ အီတလီက နောက်တစ်ပွဲအနေနဲ့ ဖာရိုးကျွန်းစုကို သက်တောင့်သက်သာ ကစားပြီး နောက်သုံးမှတ်ယူဦးမှာပါ။ အဲဒီတော့ ၂၉မှတ်ပေါ့။ ကြားထဲက ထိုင်နေရင်းခြေစစ်ပွဲအောင်သွားတာကတော့ ပြင်သစ်ဖြစ်ပါတယ်။

နောက်တစ်ပွဲအနေနဲ့ ယူကရိန်းကွင်းမှာသွားကစားဖို့ရှိသေးပေမဲ့ လက်ရှိမှာတင် ၂၅မှတ်ရနေပြီဆိုတော့ အုပ်စုဒုတိယနဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်နေပါပြီ။ Group C ဂရိက ၂၈မှတ်နဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်ပါပြီ။ သူ့နောက်က တူရကီက ၂၁မှတ်၊ နော်ဝေက အမှတ်၂၀ အသီးသီးရနေပါတယ်။ နောက်ဆုံးပွဲအနေဲ့ နော်ဝေးက မော်တာနဲ့ အဝေးကွင်းမှာ။ တူရကီက ဘော့စနီးယားနဲ့ အိမ်ကွင်းမှာပါ။ တူရကီတို့ နောက်ဆုံးပွဲကိုနိုင်လိုက်တာနဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်ပါပြီ။

Group D ဂျာမနီနဲ့ ချက် ခြေစစ်ပွဲအောင်ပြီးဖြစ်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးပွဲတွေရဲ့ ရလဒ်က အရေးမပါတော့ပါဘူး။

Group E ခရိုအေးရှားက မက်ဆီဒိုးနီးယားကို ရှုံးတယ်။ ရုရှားက အစ္စရေးကိုရှုံးတယ်။ ရင်တမမနဲ့ စောင့်ကြည့်နေရတဲ့ အင်္ဂလန်အသင်းအတွက် တဒင်္ဂတော့ အသက်ရှူချောင်သွားတာပေါ့။ ရုရှားသာ အဲဒီပွဲနိုင်ခဲ့ရင် အင်္ဂလန်က ယူရိုပွဲကြီးကို လက်ပြကျန်ရစ်တော့မှာကိုး။ အခုတော့ ခရိုအေးရှားက ၂၆မှတ်၊ အင်္ဂလန်က ၂၃မှတ်၊ ရုရှားက ၂၁မှတ်။ ခရိုအေးရှားနဲ့ အင်္ဂလန်ကန်ရမယ်။ ရုရှားက အင်ဒိုရာနဲ့ကန်ရမယ်။ အခုထိ တစ်ပွဲမှ မနိုင်သေးတဲ့ အင်ဒိုရာကို တော့ ရုရှားက အနိုင်ရဖို့များတယ်။ အဲဒီတော့ ပွဲစဉ်အကုန်မှာ ရုရှားက ၂၄မှတ်ရမယ်ပဲထားပါတော့။ ခရိုအေးရှားကတော့ နိုင်နိုင်ရှုံးရှုံးတက်နေပြီ။ အင်္ဂလန်နိုင်ရင်တော့ အင်္ဂလန်နဲ့ ခရိုအေးရှားတက်သွားမယ်။ အင်္ဂလန်ရှုံးရင်တော့ ခရိုအေးရှားနဲ့ ရုရှားတက်မယ် (အင်ဒိုရာကိုနိုင်ပြီး ရုရှားနောက်ထပ် ၃မှတ်ရခဲ့ရင်ပေါ့။)

Group F စပိန်က ၂၅မှတ်နဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်နေပါပြီ။ ဆွီဒင် က ၂၃မှတ်၊ မြောက်အိုင်ယာလန်က ၂ဝမှတ်။ ဆွီဒင်က လတ်ဘီးယားကို အိမ်ကွင်းမှာ ဧည့်ခံကစားရမှာဖြစ်ပြီး မြောက်အိုင်ယာလန်က ခြေစစ်ပွဲအောင်ပြီးဖြစ်တဲ့ စပိန်ရဲ့ကွင်းမှာ သွားကစားရမှာပါ။ ခြေစစ်ပွဲအောင်ပြီးဖြစ်တဲ့ စပိန်ဆီက မြောက်အိုင်ယာလန်တို့ သုံးမှတ်ရကောင်းရနိုင်ပါတယ်။ ဆွီဒင်ကလည်း အနိုင်ကစားတာနဲ့ ခြေစစ်ပွဲအောင်မှာဆိုတော့ လတ်ဘီးယားတွေကို အနိုင်ကစားမယ်လို့ မျှော်လင့်ရပါတယ်။ Group G ရူမေးနီးယားနဲ့ နယ်သာလန်တို့ ခြေစစ်ပွဲအောင်နေပါပြီ။ 

 

uefa.com

EMBA အာစရိယပူဇော်ပွဲနှင့် မိတ်ဆုံစားပွဲ

EMBA အာစရိယပူဇော်ပွဲနှင့် မိတ်ဆုံစားပွဲကို နိုဝင်ဘာ ၁၆ရက် ညနေ ၆နာရီက စပြီး Sedona Hotel မှာ ကျင်းပခဲ့ပါတယ်။ လက်ရှိ ကျောင်းတက်ဆဲ 5th and 6th batch တို့က ဦးဆောင်ပြီးတော့ ရှိသမျှ အတန်းခြောက်တန်းလုံးက ကျောင်းသားတွေပါဝင်ကြပါတယ်။ နယ်ကို တာဝန်နဲ့ ပြောင်းရွှေ့သွားတဲ့ သူတွေကလွဲလို့ ဆရာဆရာမတွေလဲ စုံစုံလင်လင် တက်ရောက်ပေးကြပါတယ်။

ရှေးဦးစွာ ဆရာဆရာမတွေကို ထိုင်ကန်တော့ကြ၊ ပြီးတော့ ဆရာကြီး ဒေါက်တာခင်မောင်ကြွယ်၊ ဆရာမကြီး ဒေါ်ရီရီမြင့်၊ ဒုတိယပါမောက္ခချုပ်၊ ပြီးတော့ ဆရာမကြီးဒေါ်နုနုယဉ် တို့က ဆုံးမသြဝါဒ စကာေးပြာကြားကြပါတယ်။ ကျောင်းက စာသင်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်ပြီး lecture ပြန်နားထောင် နေရတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုးပေါ်လားပြီး ကျောင်းတက်ခဲ့ချိန်တွေ ကို ပြန်သတိရမိပါတယ်။

ကျောင်းသားတွေကိုုယ်စား 2nd Batch က ကိုဝင်းဇင်ဦးနဲ့ 5th Batch ကတစ်ဦးတို့က ကျေးဇူးတင်စကား ပြောကြားကြပါတယ်။ ပြီးတော့ တပျော်တပါး ညစာစားကြ၊ သီချင်းတွေဆိုကြ၊ ဓါတ်ပုံတွေရိုက်ကြပေါ့။
ခြုံပြီးပြောရရင် ပျော်စရာပါ။ ကျောင်းပြီးသွားပြီ (paper တင်ဖို့တော့ကျန်သေးတယ်) ဆိုတော့ ကိုယ့်အလုပ် နဲ့ကိုယ် သူငယ်ချင်းတွေ မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး။ ကိုယ့်နီးစပ်ရာ အလုပ်နဲ့ဆက်စပ်ရာ လူတွေပဲ တွေ့ဖြစ်ကြ တော့တာကိုး။ ဒီလိုပွဲမျိုးလေးတွေရှိမှပဲ သူငယ်ချင်းတွေတွေ့ကြရတာကိုး။

MBA တက်ရတဲ့အထဲမှာ စာသင်ရတာအပြင် ဒီလို လူတွေနဲ့ သိကျွမ်းရတာ အတွေ့အကြုံတွေ အတွေးအခေါ်တွေ စဉ်းစားပုံတွေ ဖလှယ်ရတာ ဆွေးနွေးငြင်းခုံ ကြရတာလဲ ကျွန်တော့်အတွက် တကယ့်ကိုကောင်းတဲ့ အကျိုးရှိတဲ့ experience တစ်ခုပါပဲ။

တစ်ခုပဲ နည်းနည်း ဘဝင်မကျတာလေးက ကိန်းကြီးခန်းကြီးနိုင်ပြီး ပကာသန ဆန်တာလေးတွေကိုပါပဲ။ ကွန်ပျူတာ တက္ကသိုလ်အတွက် အာစရိယပူဇော်ပွဲတွေကို ဦးဆောင်ကျင်းပတဲ့ ကျောင်းသားဟောင်းအဖွဲ့မှာလဲ ကျွန်တော်ပါပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက တက္ကသိုလိ ဓမ္မာရုံမှာပဲကျင်းပခဲ့တာ နှစ်ကြိမ်ရှိသွားပြီ။ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး နဲ့ ခမ်းခမ်းနားနားလေးပါပဲ။ ကန်တော့ပြီးတော့လဲ ဓမ္မာရုံထဲမှာပဲ ဆရာတွေရော ကျောင်းသားတွေရော စားပွဲဝိုင်းတွေခင်းပြီး နေ့လည်စာစားကြတာပေါ့။ ဘွဲရကျောင်းသား ဟောင်း တွေအားလုံး စုပြီးလုပ်ကြတာပေါ့။

အခု MBA မှာက တစ်ခုခုဆို Sedona, Traders ပေါ်ကကိုမဆင်းတော့ဘူး။ တစ်ချို့နေရာတွေမှာ လိုသည်ထက်ပိုပြီး ကိန်းကြီးခန်းကြီးနိုင်ကြသလိုပဲ။ ဒါလဲ MBA Culture တစ်ခုများလား မသိပါဘူးဗျာ။ ကျွန်တော်တို့ 4th Batch Year End dinner လုပ်တုန်းကလဲ အင်းယားလိပ်မှာ ညစာစားပွဲလုပ်ကြတယ်။ ၁၂သိန်းကျော်လောက်ကုန်သွားတာပေါ့။ အခု ဒီ EMBA အာစရိယပူဇော်ပွဲမှာလဲ ညစာအတွက် တစ်ဦးကို 15USD ပဲထားဦး လူသုံးရာကျော်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွက်ကုန်ကျစရိတ်ကို 5th Batch က ကျောင်းသူတစ်ဦးက sponsor ပေးသွားတယ်လို့ သိရပါတယ်။ သာဓုပါဗျာ။ လှူနိုင်တန်းနိုင်ကြပါပေတယ်။

ဗီယက်နမ်က ပန်းချီကားတစ်ချို့

ကျွန်တော်တည်းခဲ့တဲ့ Shereton hotel မှာ ချိတ်ထားတဲ့ ပန်းချီကားလေးတွေကို ဓါတ်ပုံရိုက်ယူလာတာပါ။ ကင်မရာက Coolpix အသေးစားလေးဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ distort ဖြစ်ကုန်တယ်။ အဲ .. ကျွန်တော် မရိုက်တတ်လို့လဲဖြစ်နိုင်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမြည်းသဘော ခံစားကြည့်လို့ရတာပေါ့ ...

Photos from Hanoi

၉လမ်းက တရုတ်အရိုးအကြောဆရာ

ချောင်းသာအသွားရခဲ့တဲ့ ခြေတောက်ဒဏ်ရာက အကင်းမသေဘူးဖြစ်နေတယ်။ မပျောက်ဆို ကိုယ်ကလည်း နားနားနေနေကိုမနေဖြစ်သေး။ ချောင်းသာကပြန်လာပြီး သိပ်မကြာဘူး ဟနွိုင်းကို သွား။ အဲဒီကပြန်လာပြီး ပဲခူးက ရွာကိုထပ်သွားနဲ့ ငြိမ်ငြိမ်မှမနေတာကိုး။ မနေ့ညကတော့ ၉လမ်းက တရုတ်ဆရာကိုသွားပြဖြစ်တယ်။ ကိုမင်းဦးညွန်ပေးလို့လေ။ သူခြေခေါက်လဲတုန်းကလည်း အဲဒီဆရာဆီမှာ ဆေးစည်းတယ်တဲ့။ ကောင်းတယ်လို့ပြောဖူးလို့။ ၉လမ်း ရွှေပုဇွန်နှစ်ဆိုင်ကြားက လမ်းပေါ့။ ညာဖက်က သုံးလေးအိမ်မြောက်လောက်ပေါ့။ ဒုတိယထပ်ကိုတက်ရတယ်။ အခန်းလေးက ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းရယ်။ ၁၅သာသာလောက်ပဲရှိမယ်။ 

.

အဲဒီတိုက်ခန်းလေးရဲ့ အရှေ့ဖက်နေရာလေးမှာကုတာ။ ကွပ်ပစ်လေးတစ်ခုချထားတယ်။ လူနာတွေက အဲဒီမှာထိုင်ခိုင်းပြီးကုတာ။ အလှည့်မကျသေးသူတွေအတွက် ခုံလေးတွေချပေးထားတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ တုံကင် နံပါတ်က ၁၆။ ကိုယ်ရောက်တော့ ဆရာက နံပါတ်၅ကိုကြည့်ပေးနေတုန်းပဲ။ လူနာတွေကတော့ စုံနေတာပဲ။ စက်ဘီးမှောက်ပြီး လက်ကျိုးသွားတဲ့ကလေး (ဘာလို့ဆေးရုံမသွားပဲ ဒီမှာလာကုလဲမသိဘူးဗျ)၊ ချော်လဲပြီး အရိုးအက်သွားတဲ့မိန်းမကြီး၊ ရေကဲ့ထည့်ရင်း ခါးမျက်သွားတဲ့ ခပ်ဝ၀ အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦး၊ ကြက်တောင်ရိုက်ပြီး တကောက်ကွေးနာသွားတဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦး ... အဲ အတော်ကို စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။ 

.

လူနာတိုင်းကို ဒဏ်ရာနေရာကို ကိုင်ကြည့်တယ် နှိပ်တယ်။ ပြီးရင်ဆေးစည်းပေးတယ်။ ဆေးက ဂွမ်းပေါ်မှာ ပွဲညှက်လိုအရောင်မျိုးဆေးတွေတင်ထားတာ။ ပြီးရင် ပတ်တီးစည်းပေါ့။ လက်ကျိုးတဲ့ကလေးကိုတော့ ၀ါးဒုတ်လေးသုံးချောင်းနဲ့ပါစည်းပေးလိုက်တယ်။ အခကြေးငွေကလည်း တစ်ထောင်ကျော်ပဲယူတယ်။ ပြီးရင် ပလပ်စတစ်နဲ့အရက်ထုတ်လေးပေးလိုက်တယ်။ ဆေးစည်းထားတဲ့အပေါ်လောင်းချဖို့တဲ့။ တစ်နေ့ကို သုံးကြိမ်လောက်လောင်းပေးပါတဲ့။ သူပြောတဲ့အတိုင်းလောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ အနံကအတော်ပြင်းသားဗျ။ အရက်သီးသန့်ဆိုလဲ အဲဒီလောက်အနံမရှိဘူး။ ဆေးနံကလည်းသူ့ချည်းပဲသိပ်မထွက်ဘူး၊ ဆေးစည်းတဲ့အပေါ် အရက်လောင်းလိုက်မှ အနံက စူးကနဲထွက်လာတာ။ ပတ်တီးမဖြေရဘူး ရေမထိရဘူးလို့ မှာလိုက်တယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့ထပ်ပြရဦးမယ်ဗျ။ ဆေးစည်းပြီးအပြန်မှာ အမေတို့အတွက် ရွှေပုဇွန်က ဖာလူဒါဝင်ဝယ်လိုက်သေးတယ်။ ဖာလူဒါက တစ်ခွက်ကို ၉ဝဝဖြစ်သွားပြီး ဖော့ခွက် သေးသေးလေးနဲ့ ဖြစ်သွာတယ်။ :D
 

poverty line

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The poverty threshold/ poverty line, is the minimum level of income deemed necessary to achieve an adequate standard of living.

ဒါက ဝီကီပီဒီယာထဲက poverty lineရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်ပါ။ UN က statement ထုတ်တော့ ဦးစိုးသာက ရှင်းလင်းပွဲတစ်ခုလုပ်ပြီး statement မှာပါတဲ့အချက်အလက်တွေဟာ မှန်ကန်မှုမရှိကြောင်း ပြန်လည် ဖြေကြားပါတယ်။ အဲဒီထဲမှာပါတဲ့တစ်ချက်က 2004ခုနှစ် survery အရ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ poverty line ဟာ ၁၆၂ဝဝဝကျော် ရှိပါတယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ တစ်ဦးချင်းရဲ့ ပျမ်းမျဝင်ငွေက ၁၆၇၀၀၀ ကျော်ရှိတဲ့အတွက် poverty line ကို ကျော်ပါတယ်တဲ့။ သူကတော့ ဘာကိုဆိုလိုပြီးရှင်းသွားတယ်မသိ။ ကျွန်တော့်မှာ တွေးစရာတွေ အများကြီးဖြစ်သွားလို့။ 

.

သူပြောတဲ့ငွေပမာဏက တစ်နှစ်စာပါ။ တစ်နှစ်မှာ ၃၆၅ရက်ဆိုတော့ တစ်ဦးချင်းရဲ့ တစ်ရက် ပျမ်းမျဝင်ငွေက ၄၅ဝကျော်လေးပေါ့။ လူတစ်ယောက်က ငွေ၄၅ဝနဲ့ တစ်နေ့စာဘာလုပ်လို့ရသလဲ။ စားဝတ်နေရေးဆိုတဲ့ အခြေခံလိုအပ်ချက်တွေမှာ စားလို့လောက်ရုံလေး (ဒါတောင်အတော်ချို့ချို့ငဲ့ငဲ့စားရမှာ) ဝတ်ဖို့ နေဖို့ဆိုတာဝေးရော။

အဲဒီတော့ poverty lineရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်ထဲက adequate standard of living ဆိုတဲ့အထဲမှာ ဘာတွေပါပြီး ဘာတွေမပါဘူးလဲ။ ထမင်းကို မသေရုံနပ်မှန်ရုံလေးစား၊ အရှက်လုံရုံဝတ်ပြီး ဇရပ်မှာခိုကပ်နေရမှာလား။ August လတုန်းက Tokyo သွားရင်း အဲဒီမှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ ဝမ်းကွဲညီမငယ် နဲ့ဆုံဖြစ်တယ်။ ကျောင်းအားချိန်တွေမှာ သူ part-time အလုပ်လုပ်ရတာပေါ့။ စားပွဲထိုးပေါ့ဗျာ။ တစ်နာရီ ယမ်း ၉၀၀ ရတယ်။ Tokyo ကို စရောက်တဲ့ နေ့လည်က ဟိုတယ်ကိုသူလာပြီး အနားက စျေးတန်းလေးမှာ ခေါက်ဆွဲပြုတ် လိုက်ကျွေးတယ်။ နှစ်ယောက်စာ အအေးပါသောက်ပြီး (အသားကင်လေးတစ်ခုတောင် ကျွန်တော်ယူစားလိုက်သေးတယ်) ယမ်းတစ်ထောင်လောက်ကျတယ်။ ဗိုက်ပြည့်တယ် စားလို့လည်း ကောင်းတယ်။ ပြောချင်တာက ဂျပန်မှာ အနိမ့်ဆုံးအလုပ်သမားရဲ့တစ်နာရီလစာဟာ ထမင်းတနပ် ကောင်းကောင်း စားလို့ရတယ်။ ပိုတောင်ပိုသေးတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆက်ပြီးတွေးနေမိတယ်။ အခုကျွန်တော့ကုမ္ပဏီက ပုံမှန် Programmer တစ်ယောက် ... တစ်လကို အခြေခံလစာ သုံးသောင်းခွဲလေးသောင်း၊ ရက်မှန်ကြေး၊ performance bonus စတာတွေပေါင်းလိုက်ရင် ငါးသောင်းခွဲ ခြောက်သောင်းပဲထားပါ။ အလုပ်လုပ်ရက်က ၂၅ရက်မှာ တစ်ရက် ရှစ်နာရီဆိုရင် တစ်နာရီကို ၃ဝဝကျပ်လောက်ရတယ်။ ရုံးနားကဆိုင်သေးသေးလေးမှာ ခပ်ပေါပေါစားရင်တောင် ဘဲဥချဉ်ရည်ဟင်း ေလောက်နဲ့ကို ငါးရာ ခြောက်ရာလောက်ရှိနေပြီ။

သက်ဆိုင်ရာက ထုတ်ပြန်တဲ့ poverty line အပေါ်မှာရှိတဲ့ တစ်ဦးချင်း ပျမ်းမျှဝင်ငွေ တစ်နှစ်ကို တစ်သိန်းခြောက်သောင်းခုနစ်ထောင်နဲ့ ဘယ်လို adequate standard of living တွေနေနိုင် စားနိုင်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်တွေးကြည့်ရင်း ဉာဏ်မမီဘူးဖြစ်နေပြီ။